Byliśmy małżeństwem przez siedem lat. Pierwsze trzy lata były pełne szczęścia, ale potem wszystko zaczęło się rozpadać. Nigdy nie wyobrażałam sobie, że mój mąż okaże się tak bezduszny i samolubny. Mieliśmy dwie córki, Emilkę i Zosię. Ale mój mąż nigdy nie pomagał mi w ich wychowaniu. Ciągle się kłóciliśmy. Wszystko zmieniło się w dniu, kiedy postanowiłam odejść.
W tej historii 40-letni mężczyzna i jego 38-letnia żona zmagają się z trudnościami w relacjach rodzinnych. Po dziesięciu latach małżeństwa i z dwójką małych dzieci, stają przed wyzwaniem, gdy matka żony przekazuje swój dom synowi i przeprowadza się do odległej chatki. Teściowa prosi o pomoc w remontach, co prowadzi do napięć i nierozwiązanych problemów.
Prosta rozmowa między dwojgiem młodych dorosłych prowadzi do wymiany numerów telefonów. Już wtedy zauważyłam, że nie wydawał się typowym miejskim facetem.
W wieku 64 lat nie mogę powiedzieć, że jestem nieszczęśliwa, mimo że przez ostatnie 20 lat żyłam sama. Na początku było ciężko. Czułam się zagubiona i samotna. Ale moje dzieci były ogromnym wsparciem; często mnie odwiedzały ze swoimi rodzinami, dzieląc się ze mną swoim życiem. Podczas tych wizyt czas zdawał się mijać błyskawicznie.
Od dziecka moi rodzice zawsze mówili mi, że w życiu będzie wielu chłopców, więc nie powinnam martwić się o żadnego konkretnego. Kto by pomyślał, że skończę wychodząc za mojego kolegę z liceum? Ale właśnie tak się stało. Teraz, z dwójką dzieci, nasza historia miłosna przybrała nieoczekiwany obrót. Ani mój mąż, ani ja nie mogliśmy przewidzieć żalów, które miały nadejść.
– Wygląda na to, że nie przyjedzie. Mój mąż i ja już się do tego przyzwyczailiśmy, więc nawet się nie denerwujemy – wzdycha Ela, która czekała na wizytę syna. – Co się stało? Może jego żona nie pozwoliła mu przyjechać? Jeśli dobrze pamiętam, nigdy się z nią nie dogadywałaś. – Może tak, ale mój syn nigdy nam nic nie powiedział
Moja córka powiedziała mi, że mogę zacząć randkować dopiero po tym, jak przekażę jej dom. Czy to nie do wiary? Mam już ponad pięćdziesiąt lat, a moja córka, Kasia, stawia takie żądania.
Do tej pory mój syn Albert mieszkał w moim domu, podczas gdy jego żona Zosia dzieliła wynajmowane mieszkanie z przyjaciółką. Kiedy zaczęli rozmawiać o małżeństwie, postanowili zamieszkać razem.
Nie myślcie, że tylko dlatego, że jestem starszą kobietą, nie znam się na komputerach. Nie spędzam dni siedząc na ławce przed blokiem ani jeżdżąc autobusami o świcie.
Nie wiedziałam, co los ma dla nas w zanadrzu. Zawsze mieliśmy dobre życie, nigdy nie brakowało nam pieniędzy. Mój syn został lekarzem, tak jak jego zmarły ojciec. Chciałam, żeby znalazł porządną dziewczynę, najlepiej z zamożnej rodziny. Zawsze obawialiśmy się, że Marek wybierze niewłaściwą dziewczynę, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, kiedy tak wiele osób
Spędziłam większość życia pracując za granicą. Zarabiałam przyzwoicie, choć bardzo tęskniłam za dziećmi i rodziną. Zawsze mówiłam sobie, że robię to wyłącznie dla nich, aby zapewnić im dobre życie, bo nikt inny by się tym nie zajął. W ostatnich latach coraz trudniej było mi pracować – nie byłam już młoda, a praca była ciężka.
Adela zawsze pragnęła mieć dzieci, ale nigdy nie wyszła za mąż. Wychowała swoich synów, Natana i Krystiana, samotnie, mając nadzieję, że pozostaną blisko i będą ją wspierać w późniejszych latach. Jednak życie miało inne plany, gdy zdecydowali się na małżeństwo i założenie własnych rodzin.
