Tuż za przedmieściami leżała mała, urokliwa wioska, gdzie uwielbiała spacerować, podziwiając domy. Jeden dom szczególnie przyciągał jej uwagę, a ona często wyobrażała sobie, jakby to było tam mieszkać.
To był zwykły, codzienny dzień. Wracałem z pracy, gdy nagle usłyszałem, że ktoś woła moje imię. Odwróciłem się, zdezorientowany. Kto mógł mnie wołać? Okazało się, że to kobieta, której nie rozpoznawałem, a obok niej stała mała dziewczynka.
Często mówi się, że nosimy w sobie cząstkę naszych dziadków, mieszankę cech i wspomnień, które kształtują kim jesteśmy. Babcia Anna, latarnia ciepła, uczucia i mądrości, odegrała kluczową rolę w życiu Elizy. Jednak historia odkrywa złożoności relacji i cichą pustkę, która pozostaje.
