– Jedyne, co mi mówi, to żeby nie wtrącać się w jej sprawy rodzinne. Powinnam była jej dawno temu powiedzieć, żeby uciekała od kogoś takiego jak on.
Wychowanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zrozumieliśmy to niemal jednocześnie. Nasza córka, Emilia, przyszła na świat późno w naszym życiu i wiedziałam, że będzie naszym jedynym dzieckiem. Nawet leżąc w szpitalu w kruchym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
Moja mama wydawała się czekać całe życie na jedno – emeryturę. Jest tradycyjną kobietą, która przepracowała ponad trzydzieści lat w tej samej firmie i z niecierpliwością marzyła o odpoczynku. Wierzyła, że emerytura przyniesie same pozytywy. Chciała szyć, robić na drutach, spacerować po parku i chodzić do kina lub teatru z przyjaciółmi. Szczerze mówiąc
Zrozumiałam powagę swojej sytuacji po rozmowie z moją byłą teściową. Powiedziała mi, że powinnam była pomyśleć o tym, jak zapewnić dzieciom byt, zanim je urodziłam.
Kamil był przystojnym, wysportowanym mężczyzną. Wysoki, zadbany i popularny wśród wielu ludzi. Staram się pamiętać go w ten sposób, aby ułatwić sobie życie. Bo teraz zmienił się nie do poznania. Pewnego dnia mył samochód na podjeździe i dostał udar. Cudem został uratowany. Ale stał się niepełnosprawny. Moje życie wywróciło się do góry nogami.
Do momentu, gdy mój syn Janek skończył 27 lat, mieszkaliśmy tylko we dwoje. Czasami przyprowadzał do domu dziewczyny. Kilka razy wydawało się, że ślub jest na horyzoncie, ale zawsze kończyło się to rozstaniem. Janek zawsze szukał poważnego i silnego związku. Ale żadna z tych dziewczyn w to nie wierzyła. Ostatnia dziewczyna wprost powiedziała, że nie ma zamiaru mieszkać z maminsynkiem. Dla mnie
– Podaj mi numer synowej! Dość już z nią cackania. Niech jedzie do matki i zabiera dzieciaki – mruknął mąż Haliny. Kobieta spojrzała na swoje wnuki. Troje dzieci zostanie bez matki.
– Paweł, przecież to rodzina! Jak możemy wyrzucić Natalię, co ty mówisz?!
– Tak, prosto z mostu! Jeśli nasz syn chce ją znosić, to proszę bardzo. W moim domu na pewno nie będzie rządzić.
Mąż poszedł do innego pokoju, a dzieci zamilkły i patrzyły na Halinę.
– Babciu, jesteśmy głodni! Ile można czekać? – z wyrzutem powiedziała najstarsza, Lena.
Jest moją opoką, moim obrońcą, moim wszystkim. Ale kiedy wzięliśmy ślub, dostałam również jego matkę. I wtedy zaczęły się problemy.
Starał się być odpowiedzialnym młodym człowiekiem, ale życie miało inne plany. Myślałam, że przygotowałam go na wszystko… Kiedy Marek miał 16 lat, wszystko się zmieniło.
Jako młoda rodzina zawsze ceniliśmy wsparcie naszych rodziców. Jednak ciągłe narzekania mojej matki, zwłaszcza na to, że rodzina mojego męża nie robi wystarczająco dużo, uczyniły nasze życie coraz trudniejszym. Dorastając, moja matka, Ewa, była udaną bizneswoman i zawsze podziwiałam ją za jej niezależność. Ale jej niezadowolenie ze wszystkiego dookoła, zwłaszcza gdy przemierzamy własne rodzinne wyzwania, stało się źródłem napięcia.
Ostatnio mąż Hali, Bartek, został zaproszony przez swojego przyjaciela, Michała, na urodziny – dzieli się trzydziestodwuletnia Hala. Mieszkają w domu na przedmieściach, z jacuzzi i już udekorowaną choinką. Mają dwoje dzieci… Czytaj dalej „Moja matka wspiera dziecko swojej przyjaciółki, ale to nic nie znaczy dla naszej rodziny!”
