Nazywam się Piotr Nowak i rok temu straciłem moją ukochaną córkę Zosię w wypadku samochodowym. Sprawcą był syn naszych sąsiadów, chłopak, którego znałem od dziecka. To opowieść o bólu, gniewie i walce o przebaczenie, której nie potrafię wygrać.
W mgnieniu oka życie pewnej rodziny zostało nieodwracalnie zmienione przez tragiczny wypadek na spokojnej drodze w Polsce. To nieprzewidziane zdarzenie jest smutnym przypomnieniem o nieprzewidywalności życia i kruchości naszych bliskich.
Emilia i Jakub, oddani rodzice żywiołowej córki, byli przeszczęśliwi, gdy na świat przyszedł ich drugi dziecko, syn. Marzyli o przyszłości pełnej rodzinnych przygód i cennych wspomnień. Niestety, ich marzenia legły w gruzach, gdy ich pełen życia syn nagle zachorował i zmarł.
Historia bliskich przyjaciół. Często ich odwiedzaliśmy. Widziałem i słyszałem wiele. I całe szczęście, że moje życie tak nie wygląda! Teraz do sedna. Byli rodzice, którzy mieli małego chłopca. Ich szczęście nie miało granic! Zrobili dla niego wszystko; był ich jedynym dzieckiem, ich nadzieją na przyszłość. Los nie obdarzył ich więcej dziećmi, choć oboje tego pragnęli. A potem
Kilka miesięcy temu tragedia dotknęła rodzinę mojego męża, kiedy jego młodszy brat, Grzegorz, zginął w wypadku samochodowym, pozostawiając żonę, Emilę, i dwoje małych dzieci. Od tego czasu mój mąż, Jakub, poświęcił większość swojego czasu i zasobów na wsparcie ich, zaniedbując przy tym naszą własną rodzinę. Pomimo upływu czasu, skupienie Jakuba pozostaje na rodzinie jego brata, pozostawiając mnie i nasze dzieci z poczuciem opuszczenia.
