Niedawno powiedziałam mojej synowej, Weronice, że doceniłabym proste dziękuję za pomoc w opiece nad dziećmi. Była zaskoczona i odpowiedziała: „Dlaczego miałabym ci dziękować? Przecież tylko opiekujesz się wnukami. Musisz to robić.”
Moje serce jest zdruzgotane. Nie mam za sobą wielkiego doświadczenia. Chciałem tylko kochać i być kochanym! Do dwudziestego trzeciego roku życia moje życie było serią nieporozumień dotyczących tego, co sprawia, że związek jest zdrowy.
Czy zawsze musimy stawiać na bok własne potrzeby i kupować wszystko nowe dla naszych dzieci? Moja synowa, Izabela, wydaje się być wiecznie niezadowolona. Bez względu na to, co się robi, nigdy nie jest zadowolona, zawsze znajduje powód do narzekań, a jej krytyczne spojrzenie mogłoby być prawie śmiertelne. Czasami nawet współczuję mojemu synowi, Kamilowi.
Mieszkając zaledwie przecznicę od mojego przyjaciela, postanowiłem wpaść do niego niezapowiedzianie. Zofia, jego żona, przywitała mnie przy drzwiach ze zniecierpliwieniem, „Wojtek jest w kuchni.” Tam go znalazłem, zmagającego się z górą naczyń, każde myte z nieoczekiwaną starannością.
Zawsze oczekując, że inni przyjdą jej z pomocą, znalazła się sama, gdy było to najbardziej potrzebne. Po zdobyciu wykształcenia wyższego szybko wyszła za mąż. Początkowo miała szczęście do swojej teściowej, ale potem sytuacja się pogorszyła.
Nigdy nie czułem się stary, ani nie czułem się dorosły, mimo że niedawno skończyłem 59 lat. I co z tego? Nadal lubię te same hobby, które miałem w czasach studenckich. Zachowałem też tę samą grupę przyjaciół; nasza paczka nie rozpadła się pod ciężarem obowiązków rodzinnych, jak to miało miejsce w przypadku innych. Nigdy się nie ożeniłem, chociaż kobiety zdecydowanie wykazywały zainteresowanie.
Kilka lat temu rozwiodłam się z moim mężem, Markiem. W tamtym czasie nasza córka, Izabela, miała zaledwie półtora roku, ale byłam zdeterminowana, aby nie pozostać w związku tylko ze względu na dziecko. Byłam gotowa iść dalej i wkrótce znalazłam się w nowym związku z mężczyzną, który był zupełnie inny niż mój były. Jacek jest całkowicie inny od Marka, ale ma trudności z moją ciągłą komunikacją z moją byłą teściową, Walerią. Jak mogę mu zapewnić, że moja relacja z nią jest czysto dla dobra naszej córki?
Zakochanie się w Jędrzeju, Amerykaninie o niemieckich korzeniach, przyniosło Zuzannie nieoczekiwaną radość i nieprzewidziane wyzwania. Jej dziadkowie, których życie głęboko dotknęła II wojna światowa, mieli trudności z zaakceptowaniem jej wyboru, co wpłynęło również na jej matkę, Grażynę, która również sprzeciwiła się związkowi. Żyjąc w ścisłym związku rodzinnym z rodzicami i bratem, Adrianem, w skromnym domu, Zuzanna znalazła się rozdarta między miłością do Jędrzeja a lojalnością wobec przeszłości swojej rodziny.
Jan, mając sześćdziesiąt lat, znajduje się na życiowym rozdrożu. Żonaty z Laurą, pięćdziesiąt siedem lat, z ich synem Dylasem mieszkającym w innym województwie, Jan odczuwa rozłąkę, która narastała przez lata. Nieoczekiwane uczucie do swojej sąsiadki, Barbary, sprawia, że zaczyna kwestionować swoje małżeństwo i rozważać rozwód. Ta delikatna sytuacja, pełna zamieszania i poszukiwania szczęścia, prowadzi Jana na nieprzewidzianą ścieżkę.
Często mówi się, że nosimy w sobie cząstkę naszych dziadków, mieszankę cech i wspomnień, które kształtują kim jesteśmy. Babcia Anna, latarnia ciepła, uczucia i mądrości, odegrała kluczową rolę w życiu Elizy. Jednak historia odkrywa złożoności relacji i cichą pustkę, która pozostaje.
Śluby małżeńskie często malują obraz wiecznej miłości i wzajemnego szczęścia. Jednak rzeczywistość pokazuje, że miłości nie można zamknąć w butelce i zachować na zawsze. Ta historia bada subtelne sposoby, w jakie mężowie mogą nieumyślnie przyczyniać się do erozji swoich małżeństw, prowadząc do wyniku dalekiego od szczęśliwego zakończenia.
W podróży małżeńskiej wzajemny szacunek i zrozumienie są najważniejsze. Jednak dlaczego tak wiele małżeństw rozpada się, mimo że zaczynają od miłości i szczęścia przy ołtarzu? Pomimo początkowych intencji wzajemnego szczęścia, gdzie wszystko się psuje? Ta historia bada, jak niezauważone działania i zachowania mogą prowadzić do rozpadu związku, przez pryzmat współczesnej polskiej pary.
