Dorastając, moja matka była moją powierniczką i przewodniczką. Wydawało się, że zna mnie lepiej niż ja sama, wpływając na moje wybory i przyjaźnie. Szokiem było odkrycie, jak jej subtelne manipulacje wpływały na moje małżeństwo, prowadząc do bolesnej podróży samopoznania i napiętych relacji.
Zarezerwowaliśmy stolik w restauracji, aby świętować z rodzicami, ale nie planujemy zapraszać nikogo więcej. Mimo że moi rodzice są rozwiedzeni od dawna, nie zapraszam ich.
Moja teściowa nie była zbyt chętna do kontaktu z dziećmi, a moja mama mieszkała daleko, więc rzadko się widywaliśmy.
Po rozwodzie, kiedy miałem zaledwie 12 lat, mama samotnie wychowywała mnie przez wiele lat. Teraz, jako dorosły mężczyzna, prowadzę własne życie. Mama próbowała ułożyć sobie życie na nowo, ale los miał inne plany.
Moja córka znów ma problemy i poprosiła, czy ona i jej rodzina mogą zamieszkać ze mną. Przyjmę ją i moją wnuczkę; nie zostawię ich bez dachu nad głową. Jednak nie chcę widzieć jej męża w moim domu. Mieliśmy już okazję mieszkać razem i to wystarczy. On nie potrafi się zachować i ledwo zarabia na życie. Może znaleźć sobie inne miejsce.
Niedawno zrozumiałem, że lepiej trzymać dystans od niektórych krewnych. Do tej refleksji doszedłem w wieku trzydziestu lat. Wydaje mi się, że mój brat wybrał niewłaściwą kobietę na żonę. Niestety, takie rzeczy się zdarzają. W końcu nie mogłem wybrać mu żony. Starałem się zaakceptować jego wybór i utrzymywać normalne relacje, ale sytuacja zaczęła się pogarszać.
Moja synowa, Ania, to niezwykle inteligentna i oczytana kobieta. Chociaż nie uważam się za osobę mało inteligentną, często czuję się nieswojo w jej towarzystwie. Różnica wieku między nami wynosi ponad dwadzieścia lat. W tym przypadku nie mówię o wiedzy jako takiej. Prawie każdą informację można zdobyć z książek lub Internetu. Mówię o tym, jak szybko potrafi
– Czy to tylko ja, czy twoja rodzina też się ostatnio powiększyła? – Tak, powiększyła się! Moja synowa wprowadziła się do nas. Młoda para postanowiła oszczędzać na dom.
– Moja córka zaraz skończy czterdzieści lat! – mówi sześćdziesięciopięcioletnia pani Kowalska. – Postanowiliśmy zorganizować rodzinne spotkanie w tym roku. Minęły wieki, odkąd wszyscy się widzieliśmy, nawet nie pamiętam, kiedy to było ostatni raz! Moja córka niedawno przeprowadziła się do nowego domu i jest w trakcie remontu, więc zdecydowaliśmy się zaprosić wszystkich do nas. Mamy dom z czterema sypialniami.
Mój brat marzy o wystawnym ślubie z ogromną listą gości, designerskim garniturem, fajerwerkami, limuzyną i wszystkimi możliwymi atrakcjami. Problem w tym, że ani on, ani jego narzeczona nie mogą sobie na to pozwolić. Mimo to, postanowili zorganizować tę ekstrawagancką uroczystość. Teraz błaga mnie o pożyczkę, obiecując spłatę w ratach. To postawiło mnie w trudnej sytuacji.
Nigdy nie rozumiałam, kiedy ludzie mówili, że żadne dziecko nie jest obce. Dla mnie są. Na przykład syn mojego męża z pierwszego małżeństwa jest dla mnie zupełnie obcy. Niestety, nie mam własnych dzieci i nigdy mieć nie będę. Ale mam siostrzeńca, który jest dla mnie jak syn. Mój brat zmarł wcześnie, więc wychowałam go sama.
Piszę to w stanie skrajnej frustracji po kolejnej kłótni z moją córką. Nie mogę tego dłużej znieść i muszę podzielić się swoją historią. Mój mąż rozumie, ale wielu naszych przyjaciół mówi: czego się spodziewałaś, twoja córka jest teraz mężatką, ma swoją rodzinę. To jej mąż dyktuje jej działania – nasz znienawidzony zięć! Jakby ją zahipnotyzował! Nasza córka
