Jestem Michał, zwykły facet z Warszawy, który pewnej nocy stracił panowanie nad sobą. Po miesiącach upokorzeń ze strony właściciela mieszkania, w końcu pękłem i zrobiłem coś, czego nigdy się po sobie nie spodziewałem. Ta historia to nie tylko o zniszczonych kafelkach, ale o tym, jak łatwo można przekroczyć granicę, gdy ktoś cię traktuje niesprawiedliwie.
Od roku mój ojciec namawia mnie, abym wybaczył wujkowi i udzielił mu pomocy—w końcu to rodzina. Jednak ja doskonale pamiętam cierpienie, które zadał mi i mojemu ojcu—niczego nie zapomniałem. Teraz odmawiam jakiejkolwiek pomocy. Jestem przekonany, że nadal żywi do nas złe intencje, ale z powodu
Nikt mnie nie rozumie. Niedawno wyrzuciłam syna z domu i zamieszkałam z jego żoną. Moja rodzina myśli, że oszalałam. Nie żałuję swojej decyzji. Jedyną gorzką częścią jest uświadomienie sobie, że nie mogłam mu się wcześniej przeciwstawić. Mój zmarły mąż był przystojnym mężczyzną: wysoki, ciemnowłosy, z szerokimi ramionami, brązowymi oczami i szorstką cerą. Jego głos był głęboki i aksamitny.
