Pewnego dusznego, lipcowego popołudnia moja teściowa przyniosła mi wiadro przerośniętych ogórków, a szwagierce Kindze wręczyła idealne, małe do kiszenia. Poczułam się zraniona i mniej ważna, ale przez rodzinne nieporozumienia i niespodziewane chwile bliskości nauczyłam się czegoś ważnego o sobie i o relacjach z najbliższymi. To opowieść o tym, jak zwykłe ogórki potrafią zmusić nas do przewartościowania własnych granic i miłości.