Od pierwszego dnia mojego małżeństwa z Krzysztofem wiedziałam, że jego matka będzie obecna w każdej naszej decyzji. Najtrudniejsze przyszło wtedy, gdy okazało się, że nie możemy mieć dzieci – a Krzysztof nie potrafił wyznać prawdy własnej matce. To ja musiałam wziąć na siebie ciężar tej rozmowy, co na zawsze zmieniło nasze życie i relacje rodzinne.
Moja historia to opowieść o walce o własne życie i godność w cieniu toksycznej relacji z teściową i mężem, który nigdy nie dorósł do bycia partnerem. Przeżyłam lata upokorzeń, manipulacji i samotności, aż w końcu odważyłam się postawić wszystko na jedną kartę. Dziś pytam siebie i Was: czy warto poświęcać siebie dla świętego spokoju?
Od pierwszego dnia mojego małżeństwa z Bartkiem wiedziałam, że jego mama będzie zawsze obecna w naszym życiu. Gdy okazało się, że nie możemy mieć dzieci, Bartek nie potrafił powiedzieć prawdy swojej matce – zrzucił ten ciężar na mnie. Ta historia to opowieść o rodzinnych sekretach, presji społecznej i samotności w związku.
Matka mojego męża zawsze była zaborcza, ale teraz przekracza wszelkie granice. Poznaliśmy się w lokalnej przychodni – ja byłam tam na rutynowej kontroli, a on towarzyszył swojej mamie na wizytach. Miał wtedy 34 lata. Oczywiście, maminsynek nie jest moim wymarzonym mężczyzną, ale
Mój pierwszy mąż, Jacek, był radosnym i beztroskim człowiekiem. Spędzanie z nim czasu było przyjemnością; był wspaniałą osobą i dobrze zarabiał. Ogólnie rzecz biorąc, był energicznym człowiekiem, z którym można było wyruszyć w podróż dookoła świata. Gdyby nie jeden problem. Była nim jego matka. Niezależnie od tego, gdzie byliśmy i w jakiej sytuacji się znajdowaliśmy
Na szczęście, przez całe swoje zawodowe życie udało mi się zaoszczędzić znaczną sumę pieniędzy. Podczas remontu naszego domu mieszkaliśmy w wynajmowanym mieszkaniu. Trzy miesiące później dowiedziałam się, że jestem w ciąży.
