Mam na imię Krzysztof i mam 55 lat. Moje życie wywróciło się do góry nogami, gdy w pracy pojawiła się Magda. Musiałem zmierzyć się z pytaniem, czy warto zaryzykować wszystko dla chwili szczęścia, nawet jeśli oznacza to rozpad rodziny.
Mam na imię Elżbieta i przez większość życia byłam żoną i matką, zapominając o sobie. Poświęciłam wszystko dla rodziny, a teraz, gdy zostałam sama, nie wiem, kim jestem. Czy można jeszcze odnaleźć siebie, kiedy świat już dawno przestał na ciebie czekać?
Mam na imię Anna. Po latach poświęceń dla rodziny, gdy dom opustoszał, musiałam zmierzyć się z samotnością i pytaniem: kim jestem, jeśli nie tylko matką i babcią? To opowieść o bólu, odwadze i odnajdywaniu siebie na nowo.
Po czterdziestu latach małżeństwa odkryłam wiadomość na telefonie męża, która zachwiała moim światem. Nasza miłość przeszła wiele prób, ale nigdy nie spodziewałam się, że w tym wieku będę musiała walczyć o zaufanie. To opowieść o bólu, nadziei i poszukiwaniu siebie na nowo.
Od lat słyszałam, że wyglądam na trzydzieści, choć dawno przekroczyłam pięćdziesiątkę. Przez obsesję na punkcie młodości straciłam kontakt z rodziną i sama ze sobą. Dziś pytam: czy warto było tak bardzo walczyć z czasem, skoro w środku czuję się coraz bardziej samotna?
Kiedy mój partner zmarł niespodziewanie, jego rodzina zabrała wszystko. Sama, w wieku czterdziestu kilku lat, stanęłam przed brutalną rzeczywistością. Nikt nie wydawał się przejmować moją walką o odbudowę życia.
Nawigowanie przez niespodziewane rozpadanie się małżeństwa to podróż, której nigdy się nie spodziewałam. W wieku 54 lat zmagam się z rzeczywistością męża, który oddalił się zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Znaki były widoczne, ale postanowiłam je zignorować, aż było za późno. Teraz muszę zmierzyć się z konsekwencjami mojego zaprzeczenia.
Co może być gorszego niż utrata rodziny w średnim wieku? Nie potrafię nawet wyrazić bólu, ale to właśnie moja sytuacja. Nie jestem jeszcze stara, mam zaledwie 52 lata, ale mój mąż przestał widzieć we mnie kobietę. Co gorsza, znalazł kogoś innego. Nigdy nie myślałam, że to mnie spotka, ale potrzebuję pomocy.
W życiu każdego człowieka przychodzi moment, kiedy musi zmierzyć się ze swoimi najgłębszymi lękami i niepewnościami. Dla niektórych ten moment jest wywołany kryzysem wieku średniego. Dla innych jest to wynik rodzinnych zawirowań i braku zaufania.
Szukam porady, jak ruszyć dalej po uświadomieniu sobie, że jest za późno na powrót do byłej żony. Czuję się zagubiony w wieku 54 lat, bez pracy i partnerki.
Nazywam się Marek. Moja żona, Anna, i ja byliśmy razem przez 30 lat. Zawsze zapewniałem rodzinie byt, podczas gdy Anna zajmowała się domem. Nigdy nie chciałem, żeby pracowała; cieszyłem się, że jest w domu. Ale potem zacząłem się nią męczyć. Żyliśmy w harmonii i szanowaliśmy się nawzajem, ale miłość zgasła. Myślałem, że to normalne. To było
Jak mogło mi się to przytrafić? Jak mogłem się nie oprzeć? Śmiali się i mówili, że dopóki sam tego nie doświadczę, nie zrozumiem. To trwało już od dłuższego czasu.
