Od zawsze czułam, że moja córka Zosia jest traktowana inaczej przez rodzinę mojego męża. Gdy ich tradycje zaczęły ranić moje dzieci, musiałam podjąć trudną walkę o równość i szacunek. Ta historia to zapis mojej bezsilności, gniewu i nadziei na prawdziwą rodzinę.
Od dziecka czułam się niewidzialna w domu, odkąd pojawili się moi młodsi bracia bliźniacy. Każda próba rozmowy z mamą kończyła się kłótnią, a rodzina zaczęła postrzegać mnie jako buntowniczkę. Dziś zastanawiam się, czy naprawdę jestem złą osobą, czy po prostu nikt nie chciał mnie wysłuchać.
Mój brat i ja dorastaliśmy razem, wychowywani przez naszych rodziców w pozornie dobrej rodzinie. Ale z biegiem lat nasze różnice stawały się coraz bardziej widoczne, prowadząc do tragicznego końca.
