Moje życie toczyło się między blokami na warszawskim Bródnie, gdzie miłość i rozczarowanie przeplatały się z codzienną walką o siebie. Przeżyłam zdradę, rodzinne konflikty i samotność, by w końcu zrozumieć, że najważniejsza jest odwaga do zmiany. Czy można jeszcze zaufać sercu, kiedy tyle razy zostało zranione?
Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy ojciec wrócił do domu pijany i uderzył mamę tak mocno, że trafiła do szpitala. Wtedy przysięgłam sobie, że nigdy nie będę ofiarą, choć los rzucał mi pod nogi kolejne kłody. Dziś, po latach walki, pytam siebie i Was: czy można naprawdę wybaczyć tym, którzy nas zniszczyli?
Od ponad trzydziestu lat byłam duszą naszego bloku, zawsze gotowa pomóc każdemu. Gdy sama potrzebowałam wsparcia, spotkała mnie cisza i obojętność. Ta historia to mój krzyk rozczarowania i pytanie o sens sąsiedzkiej wspólnoty.
