To były słowa mojej własnej matki, kiedy postanowiłam przyjść do niej i poskarżyć się na mojego męża. Mam dużą rodzinę. Jestem starsza od prawie wszystkich moich sióstr i braci.
Byłam w ciąży, kiedy mój mąż zostawił mnie dla innej kobiety. Byłam załamana i zmartwiona, ale nie poddałam się. W tym czasie pracowałam w biurze.
Tylko że ja nie pozwolę jej przekroczyć moich granic w żaden sposób. Mój mąż i ja poznaliśmy się pewnego dnia w lokalnej przychodni. Poszłam na rutynowe badanie, a
Zmagam się z uczuciem bycia niepotrzebnym przez moje dorosłe dzieci. Będę wdzięczna za wszelkie porady lub wsparcie od osób, które doświadczyły podobnych sytuacji.
To było duże rodzinne spotkanie. Prawie wszyscy mieli kilkoro dzieci, z wyjątkiem nas – mamy tylko jedno. Niektórzy mieli nawet czworo dzieci. Z jakiegoś powodu moja szwagierka uznała, że to mój obowiązek zająć się jej dzieckiem.
Mój mąż i ja mamy mieszkanie, które planujemy wynająć, ale w salonie brakuje kanapy. Nowa kanapa jest droga, więc po konsultacji z mężem zdecydowaliśmy, że
Jestem na urlopie macierzyńskim od czterech lat. Moje dzieci są w podobnym wieku, więc wypełniam swoje obowiązki jako matka. Mój mąż pracuje na dwa etaty, a my mamy własne mieszkanie, więc jakoś sobie radzimy. „Co osiągnęłaś w wieku 25 lat? Najpierw musisz zbudować karierę, jak moja córka,” powtarzała moja teściowa. Moja szwagierka naprawdę się nie spieszyła
Nora nie mogła zaakceptować Penelopy; była wściekła! Jej Tymoteusz… Jest dumna ze swojego syna, ma wobec niego plany, a on jest jej wsparciem. Jest pewna, że zadba o nią na starość. Dlaczego nie pomyślał, żeby zasięgnąć jej rady? – „Mamo, Penelopa i ja postanowiliśmy się pobrać. Bierzemy ślub za dwa miesiące.” Poświęciła dla niego tak wiele
– Jak mogłaś tak szybko zapomnieć o swojej wnuczce? To były jej urodziny, właśnie skończyła 15 lat! Rozumiem, że stałam się dla Ciebie obca, ale Hania! Ona jest Twoją wnuczką.
Zwracam się do społeczności o poradę w trudnej sytuacji rodzinnej. Mój ojciec, który ma 57 lat, postanowił opuścić naszą rodzinę jakiś czas temu. Moja mama dała mu ultimatum i pozwoliła mu wyprowadzić się na sześć miesięcy. Nie wiem, jak sobie z tym poradzić i będę wdzięczna za wszelkie wskazówki lub wsparcie.
Pewnego wieczoru wracałem z pracy, gdy zauważyłem mojego sąsiada, Marka, siedzącego na werandzie, z łzami płynącymi po twarzy. Średniowieczny mężczyzna, wpatrywał się bezmyślnie w dal, nie mogąc ukryć swojego smutku. Było jasne, że stało się coś znaczącego. Podszedłem do niego i zapytałem, czy mogę jakoś pomóc. Odpowiedział: „Nikt mi teraz nie pomoże, jest już za późno…”
Wyobraź sobie dziecko, które zostało pozbawione beztroskiego dzieciństwa i zmuszone do ciągłej nauki. Nie ma gwarancji, że ich uraza z czasem zniknie. To historia Aleksandry, której powrót do ojczyzny został zakłócony przez niespodziewane zamieszanie.
