Gdy dorastaliśmy, nic się nie zmieniało. Zabierał wszystko, zwłaszcza jeśli należało do kogoś innego. Kiedy byliśmy dziećmi, ciągle się kłóciliśmy, bo zawsze zabierał moje zabawki.
Pamiętam, jak biegłem do mojej mamy z podekscytowaniem, tylko po to, by zobaczyć, jak wpatruje się beznamiętnie przez okno. „Jan wnosi pozew o rozwód. Teraz musimy wyciągnąć od niego jak najwięcej pieniędzy,” powiedziała zimno.
Moja mama właśnie powiedziała mi i mojej siostrze, że mamy miesiąc na znalezienie nowego miejsca do życia. Czuję się zagubiona i potrzebuję porady, co robić dalej.
Nie chciałam mówić mojemu byłemu mężowi z dumy. Myślałam, że skoro się rozstaliśmy, powinniśmy iść własnymi drogami. Ale z czasem, podczas badania USG, okazało się, że zostanę matką.
Straciłam zdolność do nawiązywania kontaktu z własną córką. Każda rozmowa wydaje się, jakbym rozmawiała z kimś obcym, ponieważ coraz bardziej naśladuje swoich teściów. Nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że teściowie poświęcili swoje życie synowi i teraz robią wszystko dla jego rodziny. Mam zupełnie inne spojrzenie na to, co się dzieje. Wychowałam córkę na niezależną osobę, a teraz oczekuje ode mnie finansowania jej stylu życia.
Moja ciąża była pełna komplikacji i istniało wysokie ryzyko poronienia. Urodziłam osiem miesięcy po naszym ślubie, co wzbudziło podejrzenia mojej teściowej. Kiedy opuściłam szpital z dzieckiem, to teściowa, a nie mój mąż, była pierwszą osobą, która do mnie podeszła i dokładnie obejrzała dziecko. Wtedy nic nie powiedziała, ale zaczęła zachowywać się wobec mnie zupełnie inaczej. Dwa miesiące później
„Czy wszystko w porządku?” zapytała moja przyjaciółka. „Jestem zawalona obowiązkami w domu, nie mam na nic czasu. Chciałabym być dobrze przygotowana na…”
Czuję się przytłoczona, ponieważ mój mąż, Ethan, wycofał się z naszej przeprowadzki w ostatniej chwili i postanowił zostać z mamą. Potrzebuję porady, jak poradzić sobie z tą sytuacją.
Mój syn dorastał bez ojca. To musiało ukształtować jego charakter. Jego tata opuścił nas, bo „nie mógł znieść rutyny i zbyt dużej odpowiedzialności.” Jakbym ja, dziewczyna trzy lata młodsza, wiedziała więcej o odpowiedzialności niż on. Wychowałam mojego syna sama, dbałam o niego i przygotowywałam do życia. I jak to się skończyło? Michał, mój syn, ożenił się wcześnie.
Tak, nadal nie mogę zmusić się, by nazwać cię po imieniu. Nadal jesteś kobietą, która próbowała ukraść mojego męża i ojca moich dzieci. Tak, mój mąż był głupcem, że „zakochał się” w tobie, ale to nie o niego tu chodzi — to chodzi o CIEBIE. To ty straciłaś. W moich oczach (i w oczach wielu innych) jesteś niczym więcej niż gorzkim wspomnieniem.
Matka mojego męża wydawała się być spełnieniem marzeń, dopóki nie zdecydowaliśmy się na rozwód. Wtedy pokazała swoje prawdziwe oblicze, a ja zrozumiałam zbyt późno, że moja mama miała rację od samego początku.
Czekałem na moment, kiedy teściowa zacznie ingerować w nasze życie i narzucać swoje zasady. Z czasem zaczęła nas odwiedzać jako gość. Dzwoniła
