Mam na imię Iwona. Po rozwodzie zostałam sama w pustym mieszkaniu, bez pieniędzy, bez samochodu, bez nadziei. To opowieść o zdradzie, upadku i powolnym odnajdywaniu siebie na nowo.
Mam na imię Iwona i zostałam mamą w wieku siedemnastu lat. Opowiadam Wam o burzach dorastania, kłótniach z rodzicami, utracie przyjaciół i szukaniu siebie między pieluchami a odpowiedzialnością, której nie chciałam. To szczera historia o miłości, porażce i nadziei w społeczeństwie, które nie wybacza młodym matkom.
Mam na imię Elżbieta Maj, mam 62 lata i dopiero teraz czuję, że oddycham pełną piersią. Przez większość życia byłam żoną, matką i synową, która zawsze stawiała innych na pierwszym miejscu. Dziś opowiem Wam, jak po latach upokorzeń, rodzinnych konfliktów i samotności wśród bliskich odnalazłam siebie – i dlaczego nie żałuję ani jednej łzy.
Wszystko zaczęło się w zimowy wieczór, gdy mój mąż wrócił do domu i powiedział, że to moja wina. Próbowałam być najlepszą żoną i matką, ale to nie wystarczyło. Teraz próbuję odnaleźć siebie na nowo i zrozumieć, gdzie popełniłam błąd.
Mam na imię Piotr, mam 54 lata i po rozwodzie wybrałem samotność, choć wszyscy wokół mnie przekonują, że powinienem znów się zakochać. Opowiadam o mojej walce z oczekiwaniami rodziny, trudnych rozmowach z przyjacielem i własnych lękach. To historia o tym, jak trudno być wiernym sobie w świecie pełnym presji.
Od lat ukrywałam przed mężem swoją chorobę, bo bałam się, że nie będzie mnie już kochał. Pewnego dnia wrócił wcześniej do domu i zobaczył coś, czego nigdy nie chciałam mu pokazać. To był moment, który zmienił wszystko w naszym małżeństwie.
Przez lata żyłam w małżeństwie z Piotrem, udając, że nie widzę jego obojętności i egoizmu. Każdego dnia walczyłam o naszą rodzinę, ignorując sygnały, że uczucie już dawno wygasło. Dziś, patrząc wstecz, zastanawiam się, ile z nas żyje w podobnym złudzeniu, czekając na miłość, która nigdy nie nadejdzie.
Mam na imię Marta. Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy odkryłam zdradę męża. To opowieść o bólu, rodzinnych konfliktach i sile, którą musiałam w sobie odnaleźć, by nie zatonąć w morzu własnych łez.
Od lat samotnie wychowywałam syna i córkę, walcząc o każdy dzień. Dziś stoję przed najtrudniejszą decyzją mojego życia: nie zostawię spadku mojemu synowi. Czy jestem złą matką, czy po prostu próbuję ocalić rodzinę przed kolejną tragedią?
To był najtrudniejszy moment mojego życia – zostałam sama, gdy najbardziej potrzebowałam wsparcia. Opowiadam o tym, jak wyglądały moje dni po odejściu Bartka i jak próbowałam odnaleźć w sobie siłę, by walczyć o siebie i dziecko. Może ktoś z Was przeżył coś podobnego?
Otrzymałam zaproszenie na ślub mojego byłego męża Pawła z moją dawną przyjaciółką Anną. To wydarzenie wywróciło mój świat do góry nogami i zmusiło mnie do konfrontacji z przeszłością, zdradą i własnymi emocjami. Czy powinnam pójść na ten ślub, czy lepiej zamknąć ten rozdział raz na zawsze?
Mam na imię Marcin, mam 38 lat i od zawsze żyję sam. Choć mam dobrą pracę, własne mieszkanie i pozornie niczego mi nie brakuje, wciąż nie zdecydowałem się na małżeństwo. Opowiem Wam, dlaczego tak wielu mężczyzn w Polsce boi się związać na stałe i jak wygląda codzienność kogoś, kto ciągle słyszy pytania o ślub.
