Po nagłej śmierci żony, Jan, samotny ojciec dwójki dzieci, zmaga się z przytłaczającym zadaniem pogodzenia wymagającej pracy z opieką nad dziećmi. Bez wsparcia ze strony swojej oddalonej rodziny, staje przed trudnym wyzwaniem zapewnienia dzieciom bytu i utrzymania pozorów normalności.
W tej poruszającej opowieści samotny ojciec z serca Polski dzieli się swoją nieustanną walką z niestabilnością finansową i oczekiwaniami społecznymi, ujawniając surowe realia swojej podróży bez bajkowego zakończenia.
– Decyzje wychowawcze mojego syna stały się tematem rozmów w całej okolicy. Poszłam na lokalny plac zabaw, aby zobaczyć się z synem i wnukiem. Inne dzieci bawiły się swobodnie, ale mój wnuk
– Co za bałagan zrobiła moja synowa! Poszłam do parku, aby odwiedzić moją synową i wnuczkę. Było tam mnóstwo dzieci, wszystkie ubrane w lekkie koszulki, sukienki i sandały. Ale moja wnuczka
Starał się być odpowiedzialnym młodym człowiekiem, ale życie rzuciło mu wyzwanie. Myślałam, że przygotowałam go na wszystko, ale tego się nie spodziewałam… Kiedy Jakub miał 16 lat.
Stojąc na stołku, próbuje myć naczynia, czasem je upuszczając i tłukąc, płacząc. Pocieszam ją, a potem ponownie myję talerze i kubki z powodu jakości pracy mojego małego pomocnika.
Trzymam się z całych sił, ale nie wiem, jak długo jeszcze wytrzymam… Moja żona urodziła sześć miesięcy temu. Nasze dziecko było chciane i planowane. Kiedy moja
Lea, 45-letnia matka z Warszawy, pogodziła się z myślą, że nie będzie miała więcej dzieci. Jednak życie miało inne plany. Wierzy, że jej niespodziewana ciąża jest wynikiem szczerych modlitw jej córki Eli.
Pracując przez wiele lat w przedszkolu, napotkałam liczne historie, które ogrzewały serce, ale i takie, które je łamały. Od dzieci z ubogich rodzin po te, które z niezwykłą odpornością przemierzają swoje wczesne lata. Jednak historia Wiktorii, cichej dziewczynki z trudnym życiem domowym, wywarła na mnie głębokie wrażenie. Ta opowieść bada złożoności prób dokonania różnicy w życiu dziecka w obliczu nieprzewidzianych okoliczności.
