Przez sześć lat znosiłam życie pod dachem mojej teściowej, ciągle ulegając jej woli. Mój mąż, Michał, próbował udawać głowę rodziny. Teraz, po rozwodzie, manipulują naszym synem, Jakubem, przeciwko mnie i mojemu nowemu partnerowi, Piotrowi.
Czy nie byłoby łatwiej po prostu powiedzieć mu, żeby się wyniósł i zniknął? Ale jak to zrobić, gdy jesteś z nim całkowicie związana? Wczesnym rankiem podjęłam decyzję, która zmieniła wszystko.
Mam starą przyjaciółkę z liceum. Teraz, jako nowa mama, nie mogę nawet wyjść do kawiarni, a bez kontaktów towarzyskich życie wydaje się izolujące.
Mam trudną sytuację z moimi dziećmi i potrzebuję porady, jak sobie z nią poradzić. Moja najstarsza córka popycha młodszego brata do licznych zajęć dodatkowych, wydaje się, że chce przewyższyć ich kuzyna. Martwię się o presję, jaką to na niego wywiera. Jakieś sugestie, jak to rozwiązać?
Nawet moi teściowie mnie potępili, a moja synowa podziela ich zdanie. Chociaż zawsze dobrze się dogadywaliśmy, wszystko się zmieniło. Zaczęło się, gdy moja córka znalazła się w trudnej sytuacji.
Nora, żona mojego syna Jakuba, wydawała się obiecującą młodą kobietą, gdy pobrali się pięć lat temu. Jakub kochał ją głęboko, ale teraz wszystko się zmieniło.
Poznałam żonę mojego syna po ich ślubie; ożenił się z nią, gdy był w wojsku. Po służbie mój syn założył własny biznes i
Kasia ma 29 lat. Jest młodą matką na urlopie macierzyńskim. Jak wiele kobiet, Kasia chciała zadowolić swojego partnera, więc starała się mu we wszystkim pomagać i nie obciążać go swoimi problemami. Jednak po narodzinach ich syna sytuacja się zmieniła. Nie znalazła zrozumienia i wsparcia u swojego męża. Jej przyjaciółka powiedziała jej, że
Jest takie powiedzenie: „Co z oczu, to z serca.” Często przypominam sobie o tym po rozmowach z moją mamą. Wydaje się, że zapomniała, że ma córkę, a nie tylko syna. Przynajmniej tak się zachowuje. Po ukończeniu liceum wyprowadziłam się z naszego małego miasteczka. Nie widziałam tam dla siebie przyszłości, więc spakowałam walizki i wyjechałam.
Brutalna rzeczywistość była taka, że badania medyczne wykazały, że Piotr nie może być biologicznym ojcem. Mimo to, byliśmy zdeterminowani, aby nie poddawać się w obliczu tego wyzwania.
Hania nie chciała przeprowadzać się do swojego ojca. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jej tata miał swoje własne problemy i z pewnością nie potrzebował dodatkowego stresu związanego z obecnością małych dzieci.
– Zarówno ja, jak i mój mąż pracujemy na pełen etat, mówi trzydziestoletnia Ewelina. – Zarabiamy średnią miesięczną pensję. Mamy własny samochód i niedawno spłaciliśmy kredyt hipoteczny na nasze dwupokojowe mieszkanie. Tymczasem, mamy
