Mam na imię Natalia i zostałam mamą, gdy miałam zaledwie siedemnaście lat. Opowiadam Wam o burzliwych latach, które nastąpiły: o kłótniach w domu, utracie przyjaciół i szukaniu siebie między pieluchami a dorosłymi obowiązkami. To szczera opowieść o miłości, porażkach i nadziei w świecie, który nie czeka na młode matki.
Mam szesnaście lat i dziś znów słyszę, jak ojciec krzyczy za ścianą. Piszę ten list, bo muszę wyrzucić z siebie wszystko, czego nie potrafię powiedzieć na głos. To opowieść o tym, jak próbowałam kochać i zrozumieć ojca, którego alkohol zabrał nam na zawsze.
Od dziecka miałam wszystko, czego zapragnęłam, ale nigdy nie pozwolono mi decydować o własnym życiu. Kiedy w końcu spróbowałam postawić na swoim, mój dom zamienił się w pole bitwy. Teraz pytam siebie: czy naprawdę można być szczęśliwym, żyjąc w złotej klatce?
Mam na imię Zuzanna i właśnie kończę szesnaście lat. Odkąd dwa lata temu odeszła moja mama, żyję w domu pełnym napięcia, gdzie mój ojciec, Stanisław, nieustannie podważa moje marzenia i decyzje. Ta opowieść to zapis mojej walki o własny głos, o prawo do bycia sobą – nawet jeśli oznacza to bunt przeciwko rodzinie.
Wśród młodych par odnotowano znaczący wzrost wskaźnika rozwodów w ostatnich dekadach. Starsze pokolenie żałuje, że ich dzieci i wnuki nie cenią już instytucji małżeństwa tak bardzo jak kiedyś, często żyjąc razem tylko rok lub dwa przed rozstaniem. Ta historia bada podróż młodych rodziców w Polsce, koncentrując się na wyzwaniach i wynikach, z którymi się mierzą podczas swojej pierwszej przygody z rodzicielstwem.
