Ciągle zadaję sobie pytanie, co jest ze mną nie tak? Niektóre kobiety w moim wieku zakładają własne firmy, inne podróżują po świecie, a jeszcze inne radzą sobie ze wszystkim z łatwością. A ja? Walczę, żeby to wszystko ogarnąć, podczas gdy mój mąż jest całkowicie niezaangażowany.
Mam pięcioro dzieci—dwie córki i trzech synów. To było około 30 lat temu, kiedy były małe. Teraz wszystkie moje dzieci są dorosłe i zakładają własne rodziny. Moje relacje z córkami są napięte, a synowie są zdystansowani.
Dom, który moi rodzice kupili dla nas jako prezent ślubny, stał się katalizatorem naszego rozwodu. To nie chodziło tylko o dom, ale wszystko zaczęło się rozpadać z jego powodu. Szczerze mówiąc, dopiero zaczynam wychodzić z depresji: sześć miesięcy temu byłam w bardzo ciemnym miejscu. Ale to nie znaczy, że wróciłam do bycia radosną i optymistyczną osobą, jaką byłam przed ślubem. Oto moja historia.
– Za kilka dni nasz syn i jego rodzina prawdopodobnie zamieszkają z nami. Ma żonę i dwoje dzieci. Przeprowadzą się do naszego dwupokojowego domu, a ja czuję
Spędziłam większość życia pracując za granicą. Zarabiałam przyzwoicie, choć bardzo tęskniłam za dziećmi i rodziną. Zawsze przypominałam sobie, że robię to wyłącznie dla nich, aby zapewnić im dobre życie. Nikt inny by się tym nie zajął, tylko ja. W ostatnich latach praca stawała się coraz trudniejsza – nie byłam już młoda, a praca była wyczerpująca.
Muszę albo mieszkać z rodzicami w tym samym domu, albo wydawać własne pieniądze na wynajem mieszkania od obcych ludzi. Moja mama, oczywiście, wspiera mojego brata i zabrania mi wprowadzać jakiekolwiek zmiany.
Kiedy się spotykaliśmy, zawsze podkreślała różnice między nami, jakby sugerując, że nie jestem godna jej syna. Pokazywała to poprzez sprytne uwagi i komentarze na temat mojego pochodzenia i stylu życia.
Matka Anny, choć w pełni zdolna do samodzielnego funkcjonowania, często dzwoniła do córki z pilnymi prośbami o pomoc. Te telefony często przychodziły późno w nocy lub wcześnie rano, zmuszając Annę do balansowania między wymagającą pracą a potrzebami matki. Ten ciągły cykl odbijał się na samopoczuciu Anny i nadwyrężał ich relację.
Niektórzy mogą powiedzieć: „To niemożliwe! Co mają do tego dzieci z pierwszego małżeństwa? Czy dorosły mężczyzna naprawdę posłucha swoich małych dzieci, kiedy wybrał kobietę, zakochał się i postanowił ją poślubić?” Wierzcie lub nie, takie rzeczy się zdarzają! To prawdziwa historia, która przydarzyła się mojej przyjaciółce, Justynie. Była prawie gotowa stanąć na ślubnym kobiercu, kiedy
Od roku mój ojciec namawia mnie, abym wybaczył wujkowi i udzielił mu pomocy—w końcu to rodzina. Jednak ja doskonale pamiętam cierpienie, które zadał mi i mojemu ojcu—niczego nie zapomniałem. Teraz odmawiam jakiejkolwiek pomocy. Jestem przekonany, że nadal żywi do nas złe intencje, ale z powodu
Nigdy nie dbał o mnie, gdy dorastałem. Teraz chce się znowu połączyć i prosi o wybaczenie. Ale czy mogę mu wybaczyć po tylu latach zaniedbania?
Nigdy nie wyobrażałam sobie, że zdrada będzie częścią mojego małżeństwa. Ale życie potrafi zaskakiwać. Po sześciu latach razem, nasz związek zakończył się złamanym sercem. Wszystko zaczęło się jak bajka: słodkie komplementy, przemyślane gesty i prezenty. Potem przyszło piękne wesele. Rok później urodziła się nasza córka, a mój mąż był wniebowzięty. Ale życie przybrało nieoczekiwany obrót.
