Trudna sytuacja się rozwinęła. Moja córka robiła wszystko, co w jej mocy, aby przetrwać najcięższe chwile. Gdy wszystko zaczęło się układać, próbowała skupić się na swoim życiu osobistym, ale przeszkody pozostały.
Mój zięć to awanturnik. Ma talent do irytowania i denerwowania wszystkich wokół, nawet w błahych sprawach, jak brak grosza w reszcie od kasjera. Z powodu jego konfrontacyjnej natury, żaden pracodawca nie chce go zatrudniać na dłużej, i jest regularnie zwalniany. W ciągu ostatniego roku zmienił pracę pięć razy.
Za każdym razem, gdy dzwonię do męża i pytam, gdzie jest, mówi, że u swojej matki. Ona właśnie kupiła nowy dywan, a on jej pomaga.
Nie rozumiem, dlaczego jestem taka, jaka jestem. Czy to coś zapisane w moim przeznaczeniu? Nie jestem złą osobą; nigdy w życiu nie skrzywdziłam nawet muchy. A jednak
Mogłem rzucić studia już dawno temu, ale obiecałem Emilii, że zdobędę dyplom. Jestem przyzwyczajony do dotrzymywania słowa, bez względu na wszystko. Podczas studiów mieszkaliśmy w wynajmowanym mieszkaniu.
Był moją opoką, moją bratnią duszą, moim wszystkim. Ale po ślubie dostałam również jego matkę. I wtedy zaczęły się problemy.
Nasza „silna” rodzina, ta, która miała być „na dobre i na złe…”, przetrwała zaledwie nieco ponad dwa lata. Zaraz po ślubie, Janek, teraz jako mąż, zaczął pracować długie godziny. Oto moja historia o miłości, rozczarowaniu i walce o to, co najważniejsze.
Nie udało nam się zebrać pieniędzy, aby sprowadzić tatę na Święto Dziękczynienia, żeby zobaczył swoją wnuczkę. Teraz myśli, że nie chcemy spędzać z nim czasu, co rozdziera naszą rodzinę.
Po prostu tego nie rozumiem. Nigdy nie mieliśmy dużo pieniędzy, a wszystko przez lekkomyślne wydatki mojego taty. Zawsze pracuje, zawsze zarabia dobrą pensję, ale nigdy nie oszczędza ani grosza.
„Wystarczy nam na cały miesiąc!” Mój mąż powiedział, że ludzie przeżywają na ramenie przez miesiące, więc teraz on będzie go jadł! – odpowiedziałam mojej przyjaciółce po tym incydencie.
Moja synowa, Ania, to niezwykle inteligentna i oczytana kobieta. Chociaż nie uważam się za osobę mało inteligentną, często czuję się nieswojo w jej towarzystwie. Różnica wieku między nami wynosi ponad dwadzieścia lat. W tym przypadku nie mówię o wiedzy jako takiej. Prawie każdą informację można zdobyć z książek lub Internetu. Mówię o tym, jak szybko potrafi
Po raz kolejny próbowałam jej wytłumaczyć, że nie możemy jej tu zostawić, w jej starym domu; musi się przeprowadzić. Moja mama ma 70 lat, a ja
