Kasia ma 29 lat. Jest młodą matką na urlopie macierzyńskim. Jak wiele kobiet, Kasia chciała zadowolić swojego partnera, więc starała się mu we wszystkim pomagać i nie obciążać go swoimi problemami. Jednak po narodzinach ich syna sytuacja się zmieniła. Nie znalazła zrozumienia i wsparcia u swojego męża. Jej przyjaciółka powiedziała jej, że
Trzymam się na krawędzi, nie wiem, jak długo jeszcze wytrzymam… Sześć miesięcy temu moja żona, Liliana, urodziła nasze długo oczekiwane dziecko. Z każdym dniem coraz trudniej jej radzić sobie z izolacją i monotonnością urlopu macierzyńskiego. W próbie pomocy zaproponowałem zamianę ról, ale moja oferta tylko pogorszyła sytuację.
Zrozpaczona matka szuka porady po trudnej decyzji o poproszeniu syna i synowej o wyprowadzkę, stawiając na pierwszym miejscu swoje dobrostan.
Antoni i Ewa, których dzieci, Michał i Magdalena, dawno już dorosły i opuściły rodzinny dom. Każde z nich ma teraz własną rodzinę i małe dzieci. Życie Antoniego i Ewy zmieniło się, teraz muszą radzić sobie ze swoimi złotymi latami w nieoczekiwanej samotności.
Nigdy nie omawia powodów swojego rozwodu i unika rozmów o swoich poprzednich związkach. Nie naciskam, jeśli nie chce rozmawiać, ale jego milczenie ma konsekwencje.
Zofia, dobrze wykształcona kobieta wczesnych lat trzydziestych, trafiła do szpitala położniczego na tydzień przed terminem porodu. Jej interakcje z personelem były przyjemne, a ona sama wydawała się przygotowana na narodziny dziecka. Jednakże to, co nastąpiło później, było rozdzierającą serce decyzją, która zaskoczyła wszystkich. Zofia urodziła zdrowego chłopca i podjęła trudną decyzję o pozostawieniu go w szpitalu, wierząc, że to dla niego najlepsze. Ta historia zagłębia się w zawiłości macierzyństwa, zdrowia psychicznego i bolesnych decyzji, z którymi można się zmierzyć.
