Zawsze myślałam, że jestem idealną żoną, dbając o Piotrka na każdym kroku. Dopiero gdy zaczęłam się dusić we własnej trosce, zrozumiałam, jak bardzo go unieszczęśliwiłam. Czy można kochać za bardzo i przez to kogoś stracić?
Od lat oddaję mężowi całą swoją pensję, nie mając prawa do własnych pieniędzy. Każdy mój wydatek jest przez niego kontrolowany, a ja czuję się coraz bardziej uwięziona. Czy to normalne w małżeństwie, czy powinnam walczyć o swoją niezależność?
Od lat żyję w cieniu mojej teściowej, która nie pozwala mojej żonie, Wiktorii, dorosnąć. Każda nasza decyzja jest przez nią podważana, a ja coraz częściej czuję się jak intruz we własnym domu. Czy można uratować małżeństwo, gdy matka żony trzyma wszystko w garści?
W naszej rodzinie jest tylko ja i mój młodszy brat, Wojtek. Oboje jesteśmy dorośli i mamy własne rodziny. Nazywam się Henryk, mam 41 lat, a Wojtek ma 35. Pomimo naszej niezależności, wpadliśmy w wygodną rutynę jedzenia u naszej mamy, zwyczaju, którego ona jest zbyt miła, by go przerwać.
