Mąż wyszedł po chleb i zniknął bez śladu. Przez lata żyłam w niepewności, rozdarta między nadzieją a rozpaczą. Gdy prawda w końcu wyszła na jaw, moje życie już nigdy nie było takie samo.
Wszystko zaczęło się pewnego deszczowego wieczoru, gdy moja wnuczka Zosia stanęła przemoczona na progu, a po mojej córce Magdzie nie było śladu. Próbowałam zrozumieć, dlaczego Magda zostawiła swoje dziecko i zniknęła bez słowa, podczas gdy cała rodzina pogrążała się w coraz większym chaosie i bólu. Każdego dnia walczyłam z poczuciem winy, bezsilnością i pytaniem, czy mogłam zrobić coś inaczej, by uratować własne dziecko.
Pewnego wieczoru do moich drzwi zapukała zapłakana dziewczyna, twierdząc, że jest narzeczoną mojego zaginionego syna. Wtedy zrozumiałam, jak mało wiem o jego życiu i jak wiele w naszej rodzinie było przemilczeń. To opowieść o mojej walce z bólem, kłamstwami i desperackim poszukiwaniu prawdy.
Mam na imię Marta i nigdy nie zapomnę tej nocy, kiedy moja siostra Ania zniknęła bez śladu. Przez łzy i gniew próbuję odnaleźć sens w jej zaginięciu i walczyć z ciszą, która nas dusi. Ta historia to mój krzyk przeciwko niesprawiedliwości, ale też apel, by nikt nie odwracał wzroku.
Jestem Zofia, matka, która przez pięć lat walczyła o prawdę o zniknięciu swojej córki. Moja opowieść to historia determinacji, bólu i nadziei, która nie gaśnie nawet wtedy, gdy świat wokół się rozpada. To także pytanie o granice miłości i siły, które drzemią w każdym z nas.
