Sara dojeżdżała do pracy, więc mieszkała w akademiku, podczas gdy Jan mieszkał z rodzicami. Sara była wycofana i małomówna, a Jan był zabawny i lubiany przez wszystkich.
Do trzeciego roku życia wierzyłam, że nazywam się „Dynia”. Dlaczego? Bo tak nazywał mnie mój tata. Gdy dorastałam, ten czuły przydomek nabrał innego znaczenia, gdy zaczęłam dostrzegać złożoność zachowań mojego ojca.
Brutalna rzeczywistość była taka, że badania medyczne wykazały, że Piotr nie może być biologicznym ojcem. Mimo to, byliśmy zdeterminowani, aby nie poddawać się w obliczu tego wyzwania.
Brutalna rzeczywistość była taka, że badania medyczne wykazały, że Piotr nie może być biologicznym ojcem. Mimo to, byliśmy zdeterminowani, aby nie poddawać się w obliczu tego wyzwania.
