Jeszcze bardziej przygnębiające jest to, że nie odwiedza mnie z prawdziwej chęci, ale z konieczności. Jak można odmówić w takiej sytuacji? Bliscy powinni się wspierać.
Moja mama całe życie czekała na emeryturę. Pracowała ponad trzydzieści lat w tej samej firmie i marzyła o dniu, kiedy wreszcie będzie mogła odpocząć. Wyobrażała sobie, że będzie uprawiać ogród, robić na drutach, spacerować i spotykać się z przyjaciółmi. Ale teraz, gdy jest na emeryturze, rzeczy nie idą zgodnie z planem. A ja, mając dwójkę małych dzieci do opieki, jestem na skraju wytrzymałości.
Wszyscy moi przyjaciele mówili, że to zły pomysł i że nie powinnam tak często pomagać dorosłym dzieciom. Jednak czułam, że to konieczne. Kiedy moja córka Ania poprosiła mnie, żebym zamieszkała z nimi na tydzień, aby zająć się moim wnukiem, podczas gdy ona przygotowuje się do egzaminów, zgodziłam się bez wahania. Okazało się, że potrzebowali pomocy w czymś więcej niż tylko opiece nad dzieckiem.
Czujesz się przytłoczony ciągłymi wymaganiami swoich starszych rodziców? Nie jesteś sam. Porozmawiajmy o tym, jak wyznaczać granice i znaleźć równowagę.
Hania nie chciała przeprowadzać się do swojego ojca. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jej tata miał swoje własne problemy i z pewnością nie potrzebował dodatkowego stresu związanego z obecnością małych dzieci.
„Ciąża Walerii przebiegała bezproblemowo!” mówi jej ciotka, Karolina, pięćdziesięcioletnia kobieta opowiadająca o podróży swojej siostrzenicy. „Żadnych komplikacji, świetne wyniki badań, niczym się nie martwiliśmy. Ale podczas porodu coś poszło nie tak. Konieczne było nagłe cesarskie cięcie, a dziecko trafiło na oddział intensywnej terapii noworodków. Waleria również miała trudności na początku. Wszyscy byliśmy bardzo zestresowani! Niestety, sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy…”
Hania nie chciała przeprowadzać się do swojego ojca. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jej tata miał swoje własne problemy i z pewnością nie potrzebował dodatkowego stresu związanego z obecnością małych dzieci.
