Mam pięcioro dzieci: dwie córki i trzech synów. To było około 30 lat temu, kiedy byli jeszcze mali. Teraz są dorośli i zakładają własne rodziny. Moje relacje z córkami są napięte, a synowie są zdystansowani.
Karolina mieszka tuż po drugiej stronie ulicy. Jesteśmy przyjaciółkami od wielu lat. Ona wie wszystko o mnie, a ja wiem wszystko o niej. Karolina ma trójkę dzieci. Wychowywała je sama, bez męża. Poświęciła swoje życie wychowaniu dzieci i nigdy nie wyszła ponownie za mąż. Jej dzieci mieszkają w różnych częściach kraju i rzadko ją odwiedzają. Karolina
Nawet moi teściowie mnie potępili, a moja synowa podziela ich zdanie. Chociaż zawsze dobrze się dogadywaliśmy, wszystko się zmieniło. Zaczęło się, gdy moja córka znalazła się w trudnej sytuacji.
Decyzja została podjęta! „Przeprowadzam się na wieś,” powiedziała Ela, trzymając klucze. „Sprzedałam mieszkanie i kupiłam dom.” Witek zamarł z otwartymi ustami i widelcem w ręku: „Mamo, żartujesz?” „Nie żartuję,” uśmiechnęła się teściowa. „Twój ojciec mnie zostawił, znudziło mu się wszystko. Więc postanowiłam zacząć od nowa. Poza tym, wnuki…”
Czuję, jakby mieszkała na ulicy i jadła ostatni kawałek chleba. Kiedy mówię jej, że nie może tak robić, odpowiada: „Szczęście kocha ciszę!” Nigdy nie czułem się tak bezradny.
Na szczęście, przez całe swoje zawodowe życie udało mi się zaoszczędzić znaczną sumę pieniędzy. Podczas remontu naszego domu mieszkaliśmy w wynajmowanym mieszkaniu. Trzy miesiące później dowiedziałam się, że jestem w ciąży.
Pewnego dnia Helena poprosiła swojego wnuka i jego dziewczynę, aby opuścili jej mieszkanie, deklarując chęć samodzielnego życia. Biorąc pod uwagę reputację jej wnuka, Franka, jako osoby dość egoistycznej, jej decyzja nie była zaskoczeniem.
List pełen uczuć od matki, która czuje się izolowana i samotna, gdy zbliżają się jej 70. urodziny. Szuka porady, jak ponownie nawiązać kontakt z synem, który przestał dzwonić na życzenie swojej żony.
Antoni i Ewa, których dzieci, Michał i Magdalena, dawno już dorosły i opuściły rodzinny dom. Każde z nich ma teraz własną rodzinę i małe dzieci. Życie Antoniego i Ewy zmieniło się, teraz muszą radzić sobie ze swoimi złotymi latami w nieoczekiwanej samotności.
Wyczerpana samodzielnym radzeniem sobie ze wszystkim, osiągnęłam granicę cierpliwości z powodu zaniedbania ze strony moich dorosłych dzieci. Postawiłam im ultimatum: albo zaczną mi pomagać, albo sprzedam wszystkie moje aktywa, aby sfinansować pobyt w domu spokojnej starości. Po poświęceniu życia na wychowanie syna i córki, ja i mój mąż zasługujemy na więcej.
W zeszłym miesiącu Ewa i ja uczestniczyłyśmy w weselu mojej siostrzenicy. Ceremonia była pięknie zorganizowana, a panna młoda promieniała szczęściem. Po przyjęciu weselnym Ewa zatrzymała się u mnie, ponieważ mieszkamy w różnych miastach. Następnego ranka znalazłam ją siedzącą przy oknie, wyraźnie zasmuconą. Gdy przyjrzałam się bliżej, zdałam sobie sprawę, że płacze. Kiedy zapytałam, co się stało,
Od zawsze byłam grzeczną dziewczynką. W szkole zawsze miałam świetne oceny, ku uciesze moich rodziców, i zawsze byłam rozsądna. Relacje, zwłaszcza z chłopcami, nigdy nie były moim priorytetem. Nigdy naprawdę z nikim się nie umawiałam… To jest historia, jak wyszłam za mąż za Jakuba, mężczyznę, którego nie kochałam. Był wykształcony, inteligentny, miał samochód, własne mieszkanie i prowadził udaną firmę. Był również niewiarygodnie przystojny. Mieliśmy troje dzieci, a Jakub dobrze nas utrzymywał. Jednak czułam wobec niego obojętność. Lata minęły, a Jakuba już z nami nie ma. Myślałam, że w samotności znajdę szczęście, ale mi umknęło.
