To brutalna rzeczywistość, ale moja córka zdecydowała się poślubić mężczyznę, który odmawia pracy. Od ponad roku żyje z dorywczych prac, podczas gdy moja córka zmaga się z wychowaniem ich dziecka sama.
Kiedy miałam dziesięć lat, mój ojciec opuścił naszą rodzinę. Moja mama wychowywała mnie sama i nigdy nie wyszła ponownie za mąż. Nie czułam się zbyt źle z powodu odejścia ojca, ponieważ moi rodzice często się kłócili i nie pamiętam wielu dobrych rzeczy z tamtego czasu. Moja mama złożyła wniosek o alimenty, nie po to, aby się wzbogacić, ale aby
Wiktoria chciała tylko schronić się w swojej przytulnej kuchni. Chciała ugotować coś pysznego dla siebie i swojej córki, a potem zwinąć się pod kocem i zapomnieć o świecie.
„Przestań płakać! Nigdy niczego ci nie obiecywałem! Nie chcę ciebie ani dziecka!” krzyknął Kamil. Odwrócił się i odszedł. Siedziałam na ławce w parku przez długi czas, pogrążona w myślach.
Szczerze mówiąc, moja córka Natalia i ja nigdy nie miałyśmy szczególnie bliskiej relacji. Od dzieciństwa Natalia była zawsze bardzo zamkniętym dzieckiem, a ja nigdy nie miałam czasu, aby znaleźć z nią wspólny język, spróbować sprawić, by się otworzyła i zdecydowała się ze mną porozmawiać. Ciężko pracowałam, starając się zapewnić nam szczęśliwe życie. Jej ojciec opuścił nas, gdy była jeszcze niemowlęciem, i musiałam być dla niej zarówno matką, jak i ojcem. Ale teraz wydaje się, że wszystkie moje wysiłki poszły na marne
Nigdy nie wyobrażałam sobie, że zdrada będzie częścią mojego małżeństwa. Ale życie potrafi zaskakiwać. Pięć lat wspólnego życia zakończyło się rozstaniem. Wszystko zaczęło się jak bajka: komplementy, drobne gesty, prezenty. Potem piękny ślub. Rok później urodził się nasz syn, a mój mąż był wniebowzięty. Ale potem wszystko się zmieniło.
Adela zawsze pragnęła mieć dzieci, ale nigdy nie wyszła za mąż. Wychowała swoich synów, Natana i Krystiana, samotnie, mając nadzieję, że pozostaną blisko i będą ją wspierać w późniejszych latach. Jednak życie miało inne plany, gdy zdecydowali się na małżeństwo i założenie własnych rodzin.
To było niesamowicie trudne. Miałam sześcioletnią córkę i żadnych środków na nasze utrzymanie. Na szczęście dom był mój, odziedziczony po babci. Musiałam włożyć wiele wysiłku, aby go utrzymać.
Byłam w ciąży, kiedy mój mąż zostawił mnie dla innej kobiety. Byłam załamana i zmartwiona, ale nie poddałam się. W tym czasie pracowałam w biurze.
Zima. Późny wieczór. Nora właśnie zasnęła, więc poszłam do kuchni zaparzyć sobie herbatę. Teraz jesteśmy tylko we dwie, choć niedawno miałam dużą rodzinę. Ale pewnego dnia mój mąż zadzwonił i powiedział, że nie wraca do domu. Nigdy. Po prostu zakochał się w innej kobiecie. Byłam na to trochę przygotowana, bo od jakiegoś czasu podejrzewałam, że mój mąż ma romans.
Nazwał mnie złą matką, zabrał naszego syna i groził odebraniem mi praw rodzicielskich. Zamiast walczyć, postanowiłam dać mu szansę. Dałam mu miesiąc na udowodnienie swojej wartości.
Jestem szczególnie dumna z tego, że wychowałam go sama. Jego ojciec, mój mąż, opuścił nas, gdy był jeszcze małym chłopcem. To nie była najłatwiejsza droga.
