Moja historia może brzmieć znajomo dla tych, którzy doświadczyli zdrady, ale to, co ją wyróżnia, to niespodziewany zwrot akcji. Wyszłam za mąż za mężczyznę, który miał 38 lat, gdy ja byłam jeszcze na trzecim roku studiów. Był profesorem, choć nie na mojej uczelni. Poznaliśmy się przez wspólną znajomą, która od razu mnie ostrzegła: uważaj na niego.
To były słowa mojej własnej matki, kiedy postanowiłam przyjść do niej i poskarżyć się na mojego męża. Mam dużą rodzinę. Jestem starsza od prawie wszystkich moich sióstr i braci.
Telefon zadzwonił, a z drugiej strony odezwał się zmartwiony, młody głos: „Kochamy się. Proszę, puść go!” – „Rzecz w tym, młoda damo, że nie przykułam mojego męża do kaloryfera ani nie zamknęłam go w piwnicy. Więc walcz o swoją miłość! Miłego dnia.” Emma odłożyła słuchawkę. „To pierwszy raz. Taka bezczelność. Cóż, niedługo wróci na kolację, więc ma wiele do wyjaśnienia…”
Mam 35 lat i jestem mężatką od 10 lat. Wyszłam za mojego licealnego ukochanego, Piotra. Zawsze podziwiałam Piotra, gdy byliśmy w szkole, ale nigdy nie wyobrażałam sobie, że nasze życie dojdzie do tego punktu.
Wszystko szło w miarę gładko, biorąc pod uwagę poprzednie lata mojego małżeństwa. Mamy dwoje nastoletnich dzieci. Nasz syn zdecydował się zamieszkać z ojcem, a nasza córka została ze mną. Przed złożeniem pozwu o rozwód, nigdy nie wyobrażałam sobie, jak trudne stanie się życie.
Karolina martwi się, że jej małżeństwo z Jakubem jest na skraju rozpadu. Kocha go głęboko, ale zdaje sobie sprawę, że ciągle się kłócą.
Zofia zrobiła wszystko, aby rozbić ich małżeństwo. Gdy tylko Anna urodziła dziecko, przeprowadziła się do swojej mamy, twierdząc, że potrzebuje pomocy. Michał został z niczym.
Przez sześć lat znosiłam życie pod dachem mojej teściowej, ciągle ulegając jej woli. Mój mąż, Michał, próbował udawać głowę rodziny. Teraz, po rozwodzie, manipulują naszym synem, Jakubem, przeciwko mnie i mojemu nowemu partnerowi, Piotrowi.
Moja synowa nie umie gotować i odmawia nauki. Twierdzi, że to strata czasu. Nie rozumiem tych młodych kobiet w dzisiejszych czasach. Może gdybym miała córkę, wychowałabym ją inaczej, ale mam dwóch synów. Mój starszy ma 31 lat, a młodszy właśnie skończył 18. Mój starszy syn wziął ślub rok temu. Jego żona jest naprawdę miła: niegłupia, ładna, czysta, ale nie umie gotować.
Poznałam żonę mojego syna po ich ślubie; ożenił się z nią, gdy był w wojsku. Po służbie mój syn założył własny biznes i
Od dzieciństwa wierzyłam, że miłość jest najważniejsza w związku, a wszystko inne jest drugorzędne. Wyszłam za mąż dość wcześnie, jeszcze na studiach. Mój mąż, Michał, był moim kolegą z klasy. Nie pochodził z zamożnej rodziny, ale ja już miałam własne mieszkanie, które odziedziczyłam po babci. Kochałam mojego męża głęboko i nic innego nie miało dla mnie znaczenia.
Wydawało się, że to właściwy wybór – znalezienie kogoś nowego. Nie jestem pierwszy ani ostatni, który podjął taką decyzję. Jednak z czasem zdałem sobie sprawę, że to była najbardziej błędna decyzja w moim życiu.
