To był najtrudniejszy czas w moim życiu – po śmierci taty musiałam zdecydować, czy sprzedać rodzinny dom. Każdy kąt przypominał mi dzieciństwo, a rodzinne konflikty tylko pogłębiały mój żal. W tym wszystkim nosiłam pod sercem nowe życie, które dawało mi nadzieję na przyszłość.
Zabytkowy dom, który odziedziczyliśmy po dziadkach, miał być błogosławieństwem, ale stał się przekleństwem. To nie tylko sam dom, ale także tajemnice i ciężary, które z nim przyszły, rozdarły nas na kawałki. Wciąż próbuję poskładać swoje życie na nowo, ale blizny pozostają. Oto jak to wszystko się rozegrało.
Mój brat, Piotr, jest ode mnie starszy o pięć lat. Mimo to trudno go nazwać bardziej dojrzałym czy niezależnym. Podczas gdy ja poszłam na studia zaraz po liceum, przeprowadziłam się do innego miasta i stałam się całkowicie samodzielna, Piotr nadal żył na koszt naszych rodziców… — pisze Anna. Nie tylko Piotr
