Mam pięcioletnią córkę z poprzedniego małżeństwa. Kiedy poznałam Jana (mojego drugiego męża), moja mała dziewczynka, Zosia, była jeszcze bardzo mała. Może dlatego tak łatwo było mojemu ukochanemu nawiązać z nią więź. Ale teraz Zosia zaczyna zauważać, że jej babcia nie okazuje jej takiej samej miłości. Jak mam jej to wytłumaczyć?
Brutalna rzeczywistość była taka, że badania medyczne wykazały, że Piotr nie może być biologicznym ojcem. Mimo to, byliśmy zdeterminowani, aby nie poddawać się w obliczu tego wyzwania.
Teraz zdaję sobie sprawę, że po prostu nie kochał mnie wystarczająco, aby być ojcem moich dzieci. Po mojej bliskiej przyjaciółce, siostrze mojego
Lea podzieliła się z nami swoją historią, która została opublikowana za jej zgodą. „Bartek i ja byliśmy razem przez ponad dwa lata, ale on ciągle odkładał rozmowy o zaangażowaniu. Pewnego dnia nie wytrzymałam i powiedziałam mu, że marzę o ślubie z nim. Miałam wtedy dwadzieścia dwa lata, a moja młodsza siostra, Ela, właśnie się zaręczyła…”
Kamil był przystojnym, wysportowanym mężczyzną. Wysoki, zadbany i popularny wśród wielu ludzi. Staram się pamiętać go w ten sposób, aby ułatwić sobie życie. Bo teraz zmienił się nie do poznania. Pewnego dnia mył samochód na podjeździe i dostał udar. Cudem został uratowany. Ale stał się niepełnosprawny. Moje życie wywróciło się do góry nogami.
„Spójrz, jak twoja żona trwoni twoje pieniądze! Specjalnie urządziła dla córki taką wesele, żeby cię zdenerwować. Lepiej bym została w domu, nie widząc jak twoja staruszka kręci się tu pod rękę z młodym przybłędą! Jak ci nie wstyd przed waszymi dziećmi?! „- wyszeptała Zosia, szarpiąc Bogdana za rękaw.
Karolina mieszka tuż po drugiej stronie ulicy. Jesteśmy przyjaciółkami od wielu lat. Ona wie wszystko o mnie, a ja wiem wszystko o niej. Karolina ma trójkę dzieci. Wychowywała je sama, bez męża. Poświęciła swoje życie wychowaniu dzieci i nigdy nie wyszła ponownie za mąż. Jej dzieci mieszkają w różnych częściach kraju i rzadko ją odwiedzają. Karolina
Lea podzieliła się z nami swoją historią, która została opublikowana za jej zgodą. „Bartek i ja byliśmy razem przez ponad dwa lata, ale on ciągle odkładał rozmowy o zaangażowaniu. Pewnego dnia nie wytrzymałam i powiedziałam mu, że marzę o ślubie z nim. Miałam wtedy dwadzieścia dwa lata, a moja młodsza siostra, Ela, właśnie się zaręczyła…”
Teraz zdaję sobie sprawę, że po prostu nie kochał mnie wystarczająco, aby być ojcem moich dzieci. Po mojej bliskiej przyjaciółce, siostrze mojego
Brutalna rzeczywistość była taka, że badania medyczne wykazały, że Piotr nie może być biologicznym ojcem. Mimo to, byliśmy zdeterminowani, aby nie poddawać się w obliczu tego wyzwania.
Od dzieciństwa wierzyłam, że miłość jest najważniejsza w związku, a wszystko inne jest drugorzędne. Wyszłam za mąż dość wcześnie, jeszcze na studiach. Mój mąż, Michał, był moim kolegą z klasy. Nie pochodził z zamożnej rodziny, ale ja już miałam własne mieszkanie, które odziedziczyłam po babci. Kochałam mojego męża głęboko i nic innego nie miało dla mnie znaczenia.
Od stycznia 2016 roku, bohaterka tej historii, Zofia, regularnie poddawała się chemioterapii. W trakcie swojej walki z chorobą przeszła trzy bardzo skomplikowane operacje i teraz czekała ją ostatnia sesja chemioterapii. Darek, mąż Zofii, chciał ją zaskoczyć i uczcić ten ważny moment. Zorganizował zbiórkę, podzielił się historią Zofii i zaprosił ludzi do wsparcia.
