Kiedy moja córka, Emilia, przedstawiła swojego narzeczonego, Marka, byłem zachwycony. W wieku dwudziestu ośmiu lat wydawała się gotowa na nowy rozdział w życiu. Jednak w miarę jak ich związek przeradzał się w małżeństwo, stopniowo odkrywałem, że moje początkowe wyobrażenia o Marku były poważnie błędne.
Kiedy moja córka Emilia ogłosiła swoje zaręczyny z Jakubem, byłam zaskoczona. Spotkałam go tylko kilka razy, a każde spotkanie pozostawiało mnie z niepokojem. Jego błyszczący samochód, markowe ubrania i sposób, w jaki dominował w każdej rozmowie, budziły we mnie wątpliwości co do jego intencji. Spotkałam jego rodzinę na krótko podczas kolacji, ale ich wyniosłe zachowanie tylko potęgowało moje obawy. Mój mąż i ja niedawno przeprowadziliśmy się na przedmieścia, licząc na spokojniejsze życie, ale burzliwy romans Emilii z Jakubem przyniósł tylko zamęt.
Jestem zdeterminowana, aby uwolnić moją córkę od jej męża, mając nadzieję, że odzyska swoją niezależność i szczęście. Pomimo moich wysiłków, nic nie wydaje się działać. Mieszkamy w Warszawie. Moja córka zawsze była bystrą i ambitną kobietą. Świetnie radziła sobie na studiach i zdobyła obiecującą pracę w finansach. To tam go poznała. Oczarował ją, naiwną dziewczynę, a teraz chce kontrolować jej życie.
„Pobraliśmy się rok temu. Bartek pracował w firmie mojego ojca, wyróżniał się w swojej roli i szybko stał się prawą ręką mojego taty. Aby wychować godnego następcę, mój ojciec postanowił nas przedstawić, mając nadzieję, że w końcu się pobierzemy,” wspomina Alicja. „Bartek naprawdę mnie oczarował. Był szczery, inteligentny, a co najważniejsze, czarujący i troskliwy. Spotykaliśmy się przez trzy miesiące, zanim mi się oświadczył…”
