Podczas pewnej burzliwej kolacji dotarło do mnie, że mój syn, Kuba, nie rozumie granic. Ta historia opowiada o naszej rodzinnej walce z codziennym chaosem, próbując nauczyć go szacunku i cierpliwości. Przez łzy, śmiech i niespodziewane odkrycia zrozumiałam, że ta lekcja dotyczy nie tylko jego, ale i nas samych.
Opowiadam o czterech latach, kiedy byłam jedyną osobą utrzymującą nasz dom, podczas gdy mój mąż nie mógł znaleźć pracy. W tej historii dzielę się bólem, rozczarowaniem i samotnością, ale też tym, jak modlitwa i wiara w Boga stały się moją kotwicą. To opowieść o sile, której nie spodziewałam się w sobie znaleźć.
W naszym domu, który tworzymy z żoną i dwoma synami, życie z teściem jest nieustannym źródłem napięć. Moje wcześniejsze doświadczenia z dzielenia z nim przestrzeni były dalekie od przyjemnych, a myśl o powtórzeniu tego rozdziału napawa mnie lękiem.
Z litości pozwoliłam mojej teściowej zamieszkać z nami po jej rozwodzie, który zostawił ją bezdomną z najmłodszym synem. Nie wiedziałam, że ta decyzja wywróci nasze życie do góry nogami.
