Mam na imię Joanna i nigdy nie przypuszczałam, że zwykła wizyta u rodziców może rozedrzeć rodzinę na strzępy. Mój syn Michałek marzył o czasie z babcią i dziadkiem, lecz ja wiedziałam, że za zamkniętymi drzwiami ich mieszkania kryje się coś więcej niż rodzinne ciepło. To opowieść o tym, jak trudno prosić o pomoc, gdy staje się ona narzędziem kontroli i bólu.
Mam na imię Józef. Opowiem Wam, jak duma i rodzinne konflikty niemal odebrały mi ukochaną wnuczkę Elę. To opowieść o bólu, nadziei i pytaniu, czy można naprawić to, co zostało złamane.
Zawsze myślałam, że mój dziadek Jan był tylko zgorzkniałym staruszkiem. Dopiero po jego śmierci, sprzątając piwnicę, odkryłam skrzynię, która wywróciła moje życie do góry nogami. Teraz nie mogę przestać myśleć o tym, jak bardzo się myliłam i czy można naprawić błędy przeszłości.
Kiedy moja córka zadzwoniła w panice, bo opiekunka do dziecka odwołała wizytę w ostatniej chwili, zgodziłem się zająć moją 5-letnią wnuczką. To, co miało być prostą przysługą, przerodziło się w dzień pełen nieoczekiwanych wyzwań i gorzkiej refleksji.
Mój dziadek opowiadał historie pełne chwały, przekonany o swojej legendzie. Wierzył, że jest najlepszym ojcem, przyjacielem i sąsiadem, ale rzeczywistość była zupełnie inna.
Wzruszająca opowieść o tym, jak wiara i modlitwa przyniosły ukojenie i siłę w trudnym czasie związanym z ukochanym dziadkiem, prowadząc do nieoczekiwanych wyzwań.
Ostrzegałam go, ale nie posłuchał, więc nie pozwolę mu zbliżyć się do mojej rodziny. Dwa lata temu rozwiodłam się z mężem. Oboje poszliśmy dalej, ale mój tata nie potrafi odpuścić.
Jacek nie mógł zrozumieć, dlaczego tak długo trzymano go w nieświadomości. Postanowiłem więc powiedzieć mu prawdę: „Twój dziadek nigdy nie zaakceptował twojej matki i zabronił nam się z nim widywać.”
Rozpieszczając swoje potomstwo i spełniając ich kaprysy, w końcu zbierają konsekwencje swojej pobłażliwości. W każdym sklepie można znaleźć dziecko rzucające się na ziemię. Wystarczy usłyszeć „kup mi.”
