To był dzień, w którym usłyszałem od córki słowa, których nigdy nie chciałem usłyszeć. Nasza rodzina od miesięcy żyła w cieniu choroby mojej mamy i narastającej frustracji. Ten jeden wieczór pokazał, jak łatwo można się pogubić w emocjach, a jednocześnie jak trudno odnaleźć drogę do siebie nawzajem.
Po śmierci ojca życie mojej rodziny rozpadło się na kawałki. Mój przyrodni brat, Maks, zajął mieszkanie, które należało do mnie, a ja zostałem z niczym. Ta historia to opowieść o zdradzie, bezsilności i pytaniu: czy rodzina naprawdę jest najważniejsza?
Od dziesięciu lat jestem żoną najstarszego syna pani Zofii. Nasza relacja nigdy nie była łatwa, ale pewna kolacja, którą zorganizowała będąc przykuta do łóżka, zmieniła wszystko. To opowieść o dumie, bezsilności i o tym, jak trudno jest znaleźć swoje miejsce w rodzinie.
