Mam już wystarczająco dużo obowiązków w weekendy, ale teściowie zawsze znajdują dla mnie jakieś zadanie. Zapraszają mnie, ale tylko ich syn może odpoczywać. Ja jestem tam uwięziona, pracując.
Przyjechałam pomóc synowi i synowej, ale wydaje się, że nie chcą mnie tutaj. Co powinnam zrobić?
Przywiązana do wózka, siedziała wpatrując się w dal. Jej piękne, luźne włosy zaczęły już siwieć. Jej długa biała suknia była ozdobiona misternymi, ręcznie wyszywanymi haftami. W rękach trzymała bukiet białych róż. Obok niej stał on. Wysoki, dobrze zbudowany i przystojny. Przechodnie często spoglądali na parę. Niektóre spojrzenia wyrażały podziw, inne współczucie.
Za to, że wychowała mnie sama, za to, że zawsze mnie kochała i wspierała. Za to, że mnie chroniła i okazywała cierpliwość. Ale teraz się boję. W końcu najprawdopodobniej będę musiał złamać swoją obietnicę.
Pomimo plotek rozpuszczanych przez mojego brata o naszej rzekomej chciwości i niechęci do pomocy, mój mąż i ja próbowaliśmy zbudować nasz biznes. Stawialiśmy czoła licznym wyzwaniom, a gdy wydawało się, że wszystko zaczyna się układać, wszystko się rozpadło.
„Pobraliśmy się rok temu. Michał pracował w firmie mojego ojca, szybko się wykazał i wkrótce stał się prawą ręką mojego ojca. Aby wychować godnego następcę, mój ojciec postanowił nas przedstawić, mając nadzieję, że w końcu się pobierzemy,” wspomina Emilia. „Michał wydawał się idealny—uczciwy, inteligentny, a co najważniejsze, czarujący i troskliwy. Spotykaliśmy się przez trzy miesiące, zanim mi się oświadczył…”
Niektórzy mogą nazwać mnie staroświecką. Nasi przyjaciele i znajomi mają mieszane opinie na temat tego, co się stało, więc chcę podzielić się naszą historią. Mój mąż i ja mamy własny dom na przedmieściach. Żyjemy według zasady: mój dom jest twoim domem. Zawsze witamy gości z otwartymi ramionami. W naszym domu mamy dedykowany pokój gościnny,
Nigdy nie utrzymywał kontaktu z synem. W rzeczywistości każda pomoc, którą oferował, była wymuszona. Brakowało mu jakiegokolwiek instynktu ojcowskiego. Niedawno ponownie wyszłam za mąż. Ale sprawy przybrały nieoczekiwany obrót.
Po powrocie do pracy z urlopu macierzyńskiego musiałam godzić dwie zmiany, obawiając się, że mąż mnie opuści. Ta obawa trwała aż do momentu, gdy
„Mama mojego taty nigdy mnie nie uwzględniała, jakbym nie była jej wnuczką,” skarży się Emilia swojej przyjaciółce. „Wyobraź sobie, jak to jest być całkowicie pominiętą.”
Szukam porady, jak radzić sobie z uczuciem bycia ciężarem dla moich dzieci w wieku 72 lat.
Maria zawsze miała nadzieję, że jej dzieci, Jakub i Emilia, pozostaną blisko siebie. Ale gdy dorastali, rodzinne gospodarstwo stało się polem bitwy dla ich sprzecznych marzeń i pragnień.
