Cisza po burzy: Historia o matce, której nie potrafię współczuć

Cisza po burzy: Historia o matce, której nie potrafię współczuć

Moja matka jest poważnie chora, a ja nie czuję nic. W tej historii opowiadam o naszym trudnym życiu, relacji pełnej bólu i żalu, oraz o sąsiadce Halinie, która stała się dla mnie kimś więcej niż rodzina. To opowieść o winie, przebaczeniu i pytaniu, czy każdy zasługuje na drugą szansę.

Teściowa przyprowadziła obce dzieci — i zdziwiła się, że nie chcę być nianią

Teściowa przyprowadziła obce dzieci — i zdziwiła się, że nie chcę być nianią

Opowiadam o dniu, który miał być spokojny, a zamienił się w rodzinny chaos przez niespodziewaną wizytę teściowej z dziećmi jej córki. Zmagam się z własnymi emocjami, próbując postawić granice i zrozumieć, dlaczego tak trudno jest być asertywnym wobec rodziny. Ta historia to zapis mojej bezsilności, frustracji i refleksji nad tym, gdzie kończy się pomoc, a zaczyna wykorzystywanie.