Zaniedbanie w dzieciństwie może mieć dalekosiężne konsekwencje, wpływając na całe życie, w tym na dynamikę rodzinną i relacje zawodowe. Ta historia opowiada o wyzwaniach, przed którymi stanęła rodzina, gdy wzięła na siebie odpowiedzialność za opiekę nad młodszym bratem w trudnym czasie.
Nie, pamięta nas, nie zostawia mieszkania otwartego i nie błąka się bez celu. Wydaje się być w porządku, ale przekonała się, że chcę zabrać jej pieniądze.
Mam trudną sytuację z moimi dziećmi i potrzebuję porady, jak sobie z nią poradzić. Moja najstarsza córka popycha młodszego brata do licznych zajęć dodatkowych, wydaje się, że chce przewyższyć ich kuzyna. Martwię się o presję, jaką to na niego wywiera. Jakieś sugestie, jak to rozwiązać?
Kasia ma 29 lat. Jest młodą matką na urlopie macierzyńskim. Jak wiele kobiet, Kasia chciała zadowolić swojego partnera, więc starała się mu we wszystkim pomagać i nie obciążać go swoimi problemami. Jednak po narodzinach ich syna sytuacja się zmieniła. Nie znalazła zrozumienia i wsparcia u swojego męża. Jej przyjaciółka powiedziała jej, że
Czuję, jakby mieszkała na ulicy i jadła ostatni kawałek chleba. Kiedy mówię jej, że nie może tak robić, odpowiada: „Szczęście kocha ciszę!” Nigdy nie czułem się tak bezradny.
Ostatnio bardzo się martwię, że będę musiała opiekować się moją teściową zamiast skupić się na własnej rodzinie i wychowywaniu mojego pięcioletniego syna. Każdego dnia mój niepokój rośnie. Zauważyłam nawet, że schudłam i moje włosy się przerzedzają. Myślę, że moje ciało reaguje na stres. Rzecz w tym, że moja mama kiedyś opiekowała się osobami starszymi.
Jest kluczowe, aby kobiety zachowały swoją tożsamość i nie zatraciły się wyłącznie w rolach matki i opiekunki. Zaniedbywanie własnych potrzeb może prowadzić do głębokiego nieszczęścia, jak pokazuje historia teściowej, która poświęciła dziesięć lat na spełnianie wymagań swojej synowej.
Nigdy nie było mowy o macierzyńskiej czułości czy odpowiedzialności. Wychowywana najpierw przez dziadków, a potem przez nianię, nawet przedszkole nie tęskniło za mną. To opowieść o odległych więzach rodzinnych i niespełnionych potrzebach emocjonalnych.
Elżbieta doskonale rozumie swoją sytuację, ale czuje się bezsilna, aby ją zmienić. Jej mąż, Marek, przejmuje jej całą pensję, analizuje każdy wydatek i nie pozwala jej dysponować ani groszem.
„Gabriel i ja jesteśmy w szoku! Dlaczego zdecydować się na rozwód po tylu latach razem? Spędzili całe życie ramię w ramię, wychowując dzieci i rozpieszczając wnuki, ale teraz ona podjęła decyzję.”
Trzymam się na krawędzi, nie wiem, jak długo jeszcze wytrzymam… Sześć miesięcy temu moja żona, Liliana, urodziła nasze długo oczekiwane dziecko. Z każdym dniem coraz trudniej jej radzić sobie z izolacją i monotonnością urlopu macierzyńskiego. W próbie pomocy zaproponowałem zamianę ról, ale moja oferta tylko pogorszyła sytuację.
Od prawie dwóch tygodni brakuje mi troski i uczucia. Mój mąż, Jacek, wyjechał do domu swoich rodziców i nawet nie zadzwonił. Zostałam sama z naszą córką, Zosią, walcząc z bezsennymi nocami.
