W cichej polskiej miejscowości, matka pielęgnuje swój ukochany ogród różany, tęskniąc za obecnością syna, który mieszka na drugim końcu kraju. Gdy życie rzuca nieoczekiwane wyzwania, oboje uczą się, że czasem miłość nie wystarcza, by pokonać dzielącą ich odległość.
W sercu Polski, zięć Ewy, Jakub, zmaga się z odnalezieniem swojego miejsca w rodzinie. Pomimo starań, droga do akceptacji okazuje się bardziej wymagająca, niż kiedykolwiek sobie wyobrażał.
Po bolesnym rozwodzie, 45-letni Michał znajduje ukojenie w nowym związku z Emilią, pełną życia kobietą młodszą od niego o dziesięć lat. Pomimo sceptycyzmu rodziny co do prawdziwych intencji Emilii, radość Michała jest wszystkim, co liczy się dla jego matki, Lidii. Jednak gdy przychodzi do nadania imienia ich nowo narodzonej córce, Emilia odmawia uhonorowania zmarłej siostry Michała, Rebeki, twierdząc, że imię jest zbyt staroświeckie. Ta historia zagłębia się w zawiłą sieć relacji rodzinnych, miłości i znaczenia imienia.
Przywiązana do wózka, siedziała wpatrując się w dal. Jej piękne, luźne włosy zaczęły już siwieć. Jej długa biała suknia była ozdobiona misternymi, ręcznie wyszywanymi haftami. W rękach trzymała bukiet białych róż. Obok niej stał on. Wysoki, dobrze zbudowany i przystojny. Przechodnie często spoglądali na parę. Niektóre spojrzenia wyrażały podziw, inne współczucie.
