Po prawie dekadzie małżeństwa, Patrycja i jej mąż, Gabriel, wydawali się mieć idealne życie wraz z ich trójką dzieci. Jednak ostatnie zachowanie Gabriela, polegające na pomijaniu kolacji i kładzeniu się od razu spać po powrocie z pracy, zasiało w Patrycji morze wątpliwości. Jej konfrontacja doprowadziła do nieoczekiwanego odkrycia, które zmusiło ją do przemyśleń nad wszystkim w ich związku.
„Mamo, co może się zmienić w ciągu dnia? Po co dzwonić codziennie?” – z frustracją zapytał swoją matkę Nikodem. „Z kim rozmawiałaś?” – dopytywała się swojej przyjaciółki Hanna. Dwie przyjaciółki zagłębiają się w zawiłości dynamiki rodzinnej, badając delikatną równowagę między troską a niezależnością. Ta historia przemierza niuanse relacji matki z synem, napiętej przez pragnienie syna do autonomii i nieprzewidziane konsekwencje jego życzenia.
W naszej rodzinie jest tylko ja i mój młodszy brat, Wojtek. Oboje jesteśmy dorośli i mamy własne rodziny. Nazywam się Henryk, mam 41 lat, a Wojtek ma 35. Pomimo naszej niezależności, wpadliśmy w wygodną rutynę jedzenia u naszej mamy, zwyczaju, którego ona jest zbyt miła, by go przerwać.
Wychowanie dziecka jako samotny rodzic to niezwykle trudna podróż, pełna nieproszonych rad i ocen ze strony innych. Ale czasami to nieoczekiwane momenty nas zaskakują. Oto historia Laury, samotnej matki, która otrzymała tajemniczy list podczas jedzenia na mieście ze swoją córką, Mią, który doprowadził ją do łez.
Pewnego spokojnego wieczoru, Wojciech postanowił zafundować swojej starszej matce, Danucie, wystawną kolację w renomowanej restauracji. Pomimo tego, że drżące ręce Danuty sprawiały trochę bałaganu, noc niespodziewanie zmieniła swój bieg, gdy obcy mężczyzna podszedł do Wojciecha z wiadomością, która na zawsze zmieniła ich perspektywę.
