Wychowana przez matkę, która wpajała znaczenie niezależności, zawsze żyłam w przekonaniu, że każdy powinien radzić sobie sam. Ta zasada kieruje trudną decyzją, gdy moja wnuczka stoi przed życiowym wyzwaniem.
Jej upór zawsze był wywoływany przez to, co inni mówili lub robili. Ta cecha zawsze mnie frustrowała, raniła i zniechęcała do dzielenia się własnymi problemami i planami.
Nie opuściłam rodzinnego miasta dla lepszego życia, ale aby wiązać koniec z końcem i wspierać moje córki. Teraz, gdy są dorosłe, ich ojciec, Jerzy, postanowił żyć dla siebie.
Zosia zawsze była ulubienicą rodziny, najmłodsza i najbardziej rozpieszczana. Nauczyciele przewidywali dla niej błyskotliwą przyszłość, być może jako aktorka czy modelka, ciągle chwaląc jej talenty. Jednak życie miało inne plany.
Wcześniej wspólne mieszkanie było wykluczone, ale kiedy zdecydowaliśmy się na ślub, Bartek zaproponował, abyśmy zamieszkali u jego rodziców, podczas gdy oni będą na wakacjach. Początkowo wszystko wydawało się idealne.
Będąc na urlopie macierzyńskim, Ewa i jej mąż Wojtek nigdy nie planowali powiększać rodziny, ale życie miało inne plany. Po niespodziewanym przyjściu na świat ich trzeciego dziecka, para czuje się przytłoczona i polega na wsparciu matki Wojtka, Haliny.
Zawsze oczekując, że inni przyjdą jej z pomocą, znalazła się sama, gdy było to najbardziej potrzebne. Po zdobyciu wykształcenia wyższego szybko wyszła za mąż. Początkowo miała szczęście do swojej teściowej, ale potem sytuacja się pogorszyła.
Lubię spędzać czas z moim wnukiem, ale nie mogę się nim opiekować przez całą dobę. Nie mogę być sama z Michałem. Jego matka, Maria, jest temu winna.
Grażyna zawsze marzyła o życiu w luksusie i wyszła za mąż za odnoszącego sukcesy biznesmena, Daniela, aby nigdy nie doświadczyć trudności finansowych. Jej matka, Halina, zastanawia się nad niewidocznymi problemami za fasadą idealnego życia i dlaczego uważa, że Grażyna powinna przemyśleć swoją decyzję o rozwodzie.
„Minęły trzy miesiące od kiedy ostatnio rozmawiałam z mamą,” dzieli się 34-letnia Róża. „Zablokowałam ją na wszystkich platformach i przestałam ją finansowo wspierać, poza płaceniem za jej mieszkanie i zamawianiem miesięcznych dostaw artykułów spożywczych. Teraz mój mąż, Marek, naciska mnie, abym się z nią pogodziła, ale nie jestem pewna, czy mogę – a nawet czy chcę.”
„Cześć, Ewa, jak się masz? Co u Ciebie słychać?” – „Cześć, Halina, wszystko w porządku. Dzieci przyjechały na święta, przyprowadziły wnuki… Są takie słodkie, przyniosły zakupy, wszyscy się zebrali, gotowali, nakrywali do stołu… i nikt się nie zmęczył, wszyscy się dobrze bawili…” – „Masz szczęście z synową. Mój syn trafił na dość dziwną, w ogóle nie jest jak żona.” – „Dlaczego? Myślałam, że…”
Moja mąż i ja, wraz z naszą młodą córką, jesteśmy małżeństwem od sześciu lat, mierząc się z wieloma wyzwaniami, w tym problemami finansowymi, kwestiami zaufania, bezrobociem i kryzysami zdrowia psychicznego. Myśleliśmy, że przetrwaliśmy najgorsze, aż do niedawna. Mój mąż, Kamil, jedynak, ma ojca, Grzegorza, który mieszka na wsi. Mieszkamy w mieszkaniu Kamila w mieście. Jednak kiedy Grzegorz zdecydował się wprowadzić do nas na pięć miesięcy, nasz mały świat zaczął się rozpadać.
