Mieszkając z mężem w małym wiejskim miasteczku, nigdy nie spodziewała się, że jej córka, która od lat jest mężatką i mieszka w mieście, podejmie tego wieczoru decyzję zmieniającą życie.
Przez lata zmagałam się z niepłodnością. Kiedy w końcu zaszłam w ciążę, mój mąż i ja byliśmy przeszczęśliwi. Ale to nie był ostatni cud, którego doświadczyliśmy. Kilka miesięcy później dowiedzieliśmy się, że spodziewamy się bliźniaków. Nasze szczęście nie miało granic! Ale odpowiedzialność była jeszcze większa. Było jasne, że będziemy musieli pracować dwa razy ciężej.
Mieszkając na wsi, nie odwiedzałam mojego syna i jego żony od czasu ich ślubu w zeszłym roku. W tym roku postanowiłam zrobić sobie przerwę od ogrodnictwa i odwiedzić ich w mieście, ale okazało się, że to nie była relaksująca wizyta.
Moja mama nie powstrzymuje się i chętnie wysyła mi wiadomości pełne złości. Zablokowałam wiele numerów, ale ona zawsze znajduje nowy, z którego może pisać. Treść wiadomości jest różna, ale zawsze pełna przekleństw. Moja matka życzy mi strasznych rzeczy, w tym śmierci i choroby. Jak matka może pisać takie rzeczy do własnej córki? Ona tego nie widzi jako coś złego.
W wieku 60 lat mój mąż i ja zrozumieliśmy, że nasze dzieci już nas nie potrzebują. Cała trójka dostała od nas to, czego chciała, i po prostu zostawiła ojca i matkę. Nasz syn Michał nawet nie odbiera telefonu, gdy dzwonię. Czy nikt nie będzie nam pomagał na starość? Wyszłam za mąż w wieku 20 lat.
Zmagam się z uczuciem bycia niepotrzebnym przez moje dorosłe dzieci. Będę wdzięczna za wszelkie porady lub wsparcie od osób, które doświadczyły podobnych sytuacji.
Niedawno podjęłam decyzję, aby moja starsza mama zamieszkała ze mną, ale okazuje się to trudniejsze, niż się spodziewałam. Zwracam się do tej społeczności o radę i wsparcie.
Ku mojej ogromnej uldze, mój mąż i ja nie mieliśmy żadnego kontaktu z jego ojcem od prawie dwóch lat. Szczerze mówiąc, ten człowiek nie ma w sobie nic pozytywnego, a mimo to uważa się za wielkiego patriarchę. Rozmowy z nim nigdy nie prowadzą do niczego dobrego. Szkoda tylko, że mój mąż Piotr wciąż tego w pełni nie rozumie. Mój teść Jan uważa, że miejsce kobiety jest w kuchni i na porodówce.
W wieku 64 lat nie mogę powiedzieć, że jestem nieszczęśliwa, mimo że przez ostatnie 20 lat żyłam sama. Na początku było ciężko. Czułam się zagubiona i samotna. Ale moje dzieci były ogromnym wsparciem; często mnie odwiedzały ze swoimi rodzinami, dzieląc się ze mną swoim życiem. Podczas tych wizyt czas zdawał się mijać błyskawicznie.
Po śmierci męża, moja teściowa, Elżbieta, zmagała się z utratą. Nigdy nie pracowała, polegając całkowicie na mężu w kwestiach finansowych. Teraz, gdy go zabrakło, napięcia rosną, gdy staje w obliczu rzeczywistości swojej finansowej zależności.
To prawda, wciąż jest jej dzieckiem. Nie ściągnęli gwiazd z nieba, ale udało im się zbudować skromne życie. Jednak, jak wyjaśnia, życie ma teraz swoje własne wymagania, a każda decyzja ma swoje konsekwencje.
Żyjąc tak, jakby nadal była singielką, Karolina często zostawia swoje dzieci pod opieką matki, nawet podczas ważnych świąt, takich jak Sylwester. Tym razem pojechała na narty z przyjaciółmi, zostawiając swoich synów, Eryka i Natana, pod opieką matki. Ta sytuacja wywołuje napięcia rodzinne, zwłaszcza z jej siostrą, Anną, która uważa, że ciężar opieki niesprawiedliwie spada na ich starzejącą się matkę.
