Niedawno powiedziałam mojej synowej, Weronice, że doceniłabym proste dziękuję za pomoc w opiece nad dziećmi. Była zaskoczona i odpowiedziała: „Dlaczego miałabym ci dziękować? Przecież tylko opiekujesz się wnukami. Musisz to robić.”
Kiedy zaczęliśmy się spotykać, Piotr od razu powiedział mi, że ma dzieci i nie zamierza ich porzucić. Wiedziałam od początku, że duża część jego życia kręci się wokół nich, ale nigdy nie spodziewałam się, że będę tak głęboko zaangażowana.
I wymyśliła argumenty, że pomoże przy dzieciach, a ja będę mógł wrócić do pracy. Mimo że przez lata nie interesowała się pomocą.
Szukam porady w trudnej sytuacji związkowej. On zostawił ją, gdy była w dziewiątym miesiącu ciąży, a teraz, po trzech latach, chce wrócić. Co powinna zrobić?
Kasia, ciężarna kobieta z Warszawy, była zdruzgotana, gdy lekarze powiedzieli jej, że jej dziecko zmarło w łonie matki w szóstym miesiącu ciąży. Jednak jej silny instynkt macierzyński skłonił ją do powrotu do szpitala następnego dnia, gdzie czekało na nią zaskakujące odkrycie.
Nawet rozważaliśmy IVF, ponieważ po prostu się nie udawało. Ale półtora roku później urodziła się nasza córka. W końcu poczułam ulgę—zrealizowałam swoje główne zadanie!
Poród to cudowna podróż, często pełna wyzwań i fizycznych wymagań. Jednak niektóre kobiety doświadczają porodów, które są nie tylko trudne, ale także niezwykle zaskakujące. Oto zdumiewająca historia Ewy, której podróż porodowa przybrała niespodziewany obrót.
W wieku trzydziestu kilku lat skupiali się na karierze i osobistych celach. Odkładali założenie rodziny, aż poczuli się gotowi. Ale kiedy ich dziecko się urodziło, obiecane wsparcie ze strony dziadków zniknęło.
Moja teściowa odwołała opiekę nad dziećmi w ostatniej chwili, a teraz jestem w kropce. Jakieś rady, jak sobie z tym poradzić?
Mój mąż i ja ciągle kłócimy się o naszego zięcia. Problem polega na tym, że mąż naszej córki jest leniwy. Pracuje na pół etatu od roku i nie ma stałej pracy. Okazuje się, że nasza córka wychowuje dwoje dzieci i sama utrzymuje rodzinę. Obecnie jest na urlopie macierzyńskim, więc nie może pracować na pełen etat. Zdecydowałam, że będę jej pomagać tylko wtedy, gdy go zostawi.
Zmagam się z uczuciem bycia niepotrzebnym przez moje dorosłe dzieci. Będę wdzięczna za wszelkie porady lub wsparcie od osób, które doświadczyły podobnych sytuacji.
Mieliśmy wcześniej drobne nieporozumienia, ale nic poważnego. Jednak ostatnio wszystko się zmieniło. Ciąża mojej synowej doprowadziła do poważnych nieporozumień. Wkrótce sytuacja może się jeszcze bardziej zaostrzyć.
