Był to zwykły poranek w drodze do pracy, kiedy ja, Stefan, zmierzałem do biura. Wsiadając do autobusu, przesunąłem kartę przez terminal płatniczy, wziąłem paragon nie patrząc na niego i usiadłem. Nie wiedziałem, że nieporozumienie, podsycane przez rozproszenie mojej córki, Avy, miało eskalować w nieprzyjemną konfrontację z kierowcą autobusu, przekształcając zwykły dzień w taki, który wolałbym zapomnieć.