Krystyna wołała na Beniamina, ale on nie odpowiedział. Westchnęła głęboko, wlekąc ciężkie torby z zakupami do kuchni sama. Po długim dniu w pracy, po którym nastąpiły zakupy, a teraz czekały ją domowe obowiązki. Ta realizacja rozbudziła w Krystynie determinację; nie zamierzała spędzić życia, pracując w miejscu, którego nienawidzi.