Tuż za przedmieściami leżała mała, urokliwa wioska, gdzie uwielbiała spacerować, podziwiając domy. Jeden dom szczególnie przyciągał jej uwagę, a ona często wyobrażała sobie, jakby to było tam mieszkać.
Na progu swoich 70. urodzin, Elżbieta marzyła o spotkaniu pełnym śmiechu i wspomnień, w otoczeniu swoich czworga dzieci: Krzysztofa, Wojciecha, Łukasza i Sary. Jednak cisza, która przywitała jej zaproszenie, ujawniła bolesną prawdę o zerwanej komunikacji między jej potomstwem. Ta realizacja skłoniła Elżbietę do działania, zdeterminowaną, by naprawić zerwane więzi, zanim będzie za późno.
