Jestem Zofia, babcia dwojga wnucząt, która marzyła o wspólnym wyjeździe nad morze. Moje plany napotkały opór i niezrozumienie ze strony rodziny, a próba pogodzenia wszystkich przerodziła się w dramatyczny konflikt. Czy można spełnić swoje marzenie, nie raniąc przy tym najbliższych?
Opowiadam o najtrudniejszym roku mojego życia: śmierci mamy, ojcu, który zbyt szybko znalazł nową żonę, i związku z Tomkiem, który okazał się tylko iluzją szczęścia. To opowieść o rozpadzie rodziny, samotności i poszukiwaniu siebie w świecie pełnym pozorów. Moja historia to zaproszenie do refleksji nad tym, czym naprawdę jest szczęście i jak często chowamy się za maskami.
Kiedy 12 lat temu poślubiłam Michała, jego matka jasno dała do zrozumienia, że zawsze będzie przeszkodą w naszym życiu. Pomimo jej dezaprobaty, zbudowaliśmy wspólne życie, choć nasza droga do rodzicielstwa była pełna bólu. Po latach starań, w końcu zostaliśmy pobłogosławieni synem. Kariera Michała jako architekta kwitła, ale pewnego wieczoru wszystko, co znaliśmy, zostało wywrócone do góry nogami.
Dziadek ma dwoje wnucząt — jedno od córki, drugie od syna. Marzy o zabraniu ich na górską przygodę, ale jego nietypowe metody planowania wywołują napięcia w rodzinie. Nie wszyscy są zachwyceni tym pomysłem.
