To nie jest typowa historia zdrady, gdzie mężczyźni zazwyczaj starają się ukryć swoje romanse. Czasami życie rzuca ci niespodziewane i bolesne wyzwania. Oto moja historia.
Poznaliśmy się, gdy byliśmy młodzi i postanowiliśmy poczekać z założeniem rodziny. Dużo podróżowaliśmy dzięki jego pracy. Życie było dobre, ale z biegiem lat wszystko się zmieniło na gorsze.
Od najmłodszych lat moja córka była zdeterminowana, aby poślubić bogatego mężczyznę. Nie obchodził jej jego charakter, tylko to, że mógł zapewnić jej życie w luksusie. Teraz chce rozwodu, ale nie mogę pozwolić jej wyrzucić na marne pozornie idealnego życia. To historia matki próbującej chronić swoją córkę przed popełnieniem poważnego błędu.
– Przyjechali do nas zeszłego lata. Ale tylko na tydzień. Dzieci były zachwycone, biegały, bawiły się i cieszyły świeżym powietrzem. Na podwórku były huśtawki. Świeże
Taka jest natura rodzicielskiej miłości. Nawet najbardziej rozczarowująca osoba znajdzie kroplę zrozumienia i współczucia dla swoich błędnych decyzji. Mój syn porzucił swoją żonę i dziecko.
Od trzech lat mieszkają razem. Anna stara się jak najlepiej zarządzać domem i wspierać swoją towarzyszkę na wszelkie możliwe sposoby, podczas gdy Jan, mimo swoich starań, zmaga się z sytuacją.
Wczoraj wieczorem wrócili do domu około ósmej, gdy jedliśmy kolację. Weszli, krótko nas przywitali, a kiedy zaproponowałam, żeby dołączyli do naszego posiłku, odmówili i zamknęli się w swoim pokoju.
Mój brat wynajął mu mieszkanie. Kiedy poszłam odebrać czynsz, zaczęliśmy rozmawiać i okazało się, że mamy wiele wspólnego. Zaczęliśmy się spotykać, ale jego była żona ciągle wykorzystuje ich syna, aby tworzyć konflikty między nami.
W tamtym czasie jego córka miała 7 lat, a syn 10 lat. Dzieci często zostawały z nami na weekendy, ale ich obecność zawsze sprawiała, że czułam się nieswojo.
Żal mi mojego męża; nie zasłużył na to. I nie wyrzuciłam mojej teściowej—nikt tego nie zrobił. Ona po prostu nie chce wrócić po tym, jak odeszła.
Wszystko byłoby w porządku, gdyby mój tata rozwiódł się z mamą. Może z czasem mogłabym się z tym pogodzić, ale nie teraz.
Byliśmy małżeństwem przez siedem lat. Pierwsze trzy lata były pełne szczęścia, ale potem wszystko zaczęło się rozpadać. Nigdy nie wyobrażałam sobie, że mój mąż okaże się tak bezduszny i samolubny. Mieliśmy dwie córki, Emilkę i Zosię. Ale mój mąż nigdy nie pomagał mi w ich wychowaniu. Ciągle się kłóciliśmy. Wszystko zmieniło się w dniu, kiedy postanowiłam odejść.
