Najbardziej frustrujące jest to, że Roger naprawdę nie rozumie, dlaczego go opuściłam. W jego umyśle zapewniał wszystko, czego potrzebowałyśmy ja i nasza córka, aby żyć komfortowo. Jego mama zawsze mówiła, że powinnam być wdzięczna, że pozwolił mi mieszkać w jego domu. Nigdy nie zgadzała się na wynajęcie przez nas mieszkania. Nawet zasugerowała, że powinniśmy
Chce, żebyśmy zamienili się działkami, ale jestem całkowicie przeciwna… Kiedy nasza matka zmarła, moja siostra i ja odziedziczyłyśmy działkę w ogrodzie społecznościowym. Teraz jest niezadowolona ze swojej części.
Poznałam Piotra na imprezie studenckiej przez wspólnego znajomego. Od razu przyciągnęła mnie jego czarująca i towarzyska osobowość. Wychowałam się w małym miasteczku i nigdy wcześniej nie doświadczyłam miłości. Skupiałam się na nauce, ponieważ rodzice wpajali mi, jak ważna jest edukacja. Dlatego priorytetem było ukończenie studiów przed rozważeniem związku. Ale życie miało inne plany.
Trudno mi się porozumieć z moim synem. W dzieciństwie wszystko było w porządku. Ale jako nastolatek, Kamil zaczął zadawać się z niewłaściwym towarzystwem. Przestał ufać zarówno mnie, jak i swojemu ojcu. Udało nam się wyciągnąć go z tego środowiska, ale zmienił się nie do poznania. Nie chciał się uczyć ani iść na studia. Ogólnie rzecz biorąc, sytuacja tylko się pogarszała.
„Od trzech lat mieszkamy pod jednym dachem z Alicją. Oprócz mojej teściowej, jest mój mąż Bartek, nasz trzyletni syn Tymoteusz i ja. Nie stać nas na wyprowadzkę. Pensja Bartka jest zbyt niska, aby pokryć wszystkie nasze wydatki. Nawet gdybym znalazła pracę, moje zarobki jako nauczycielki na pół etatu niewiele by zmieniły. Więc mieszkamy razem i staramy się z tym jakoś radzić, ale…”
Marzenie o stworzeniu jednej wielkiej, szczęśliwej rodziny, w której znajdą się zarówno moi rodzice, jak i rodzice mojego męża, zakończyło się niepowodzeniem. Niestety, moi rodzice nie akceptują rodziny, którą zbudowaliśmy razem z mężem. Wszystko zmieniło się po ślubie i założeniu własnej rodziny. Dla nich mój ukochany mąż jest tylko obcym człowiekiem. Wszystko zaczęło się od ich zachowania.
Niedawno podjęłam decyzję, aby moja starsza mama zamieszkała ze mną, ale okazuje się to trudniejsze, niż się spodziewałam. Zwracam się do tej społeczności o radę i wsparcie.
Ku mojej ogromnej uldze, mój mąż i ja nie mieliśmy żadnego kontaktu z jego ojcem od prawie dwóch lat. Szczerze mówiąc, ten człowiek nie ma w sobie nic pozytywnego, a mimo to uważa się za wielkiego patriarchę. Rozmowy z nim nigdy nie prowadzą do niczego dobrego. Szkoda tylko, że mój mąż Piotr wciąż tego w pełni nie rozumie. Mój teść Jan uważa, że miejsce kobiety jest w kuchni i na porodówce.
Mimo wszystko, zawsze było mi jej żal. Było w niej coś, co wydawało się nie z tego świata. Nigdy nie lubiła pracować, ale wydawała pieniądze na prawo i lewo.
Nigdy nie znałam swojego ojca. Moja mama miała mnie, gdy była już dobrze po trzydziestce. Myślała, że nigdy się nie zakocha ani nie wyjdzie za mąż. Ale życie ma swoje niespodzianki. Mężczyzna pojawił się w życiu mojej mamy, gdy właśnie skończyłam 8 lat. Nie rozumiałam, co się dzieje. Ale
Są mężowie despotyczni, którzy krzyczą lub od razu stają się apodyktyczni. Są też pijacy lub lenie, którzy nic nie wnoszą do gospodarstwa domowego, ale przynajmniej niczego nie wymagają od swoich żon. Oba scenariusze są koszmarem dla kobiet. Ale mój przypadek jest inny; mam nowoczesnego, stylowego i inteligentnego skąpca, który myśli, że jest niemalże idealny.
W wieku 64 lat nie mogę powiedzieć, że jestem nieszczęśliwa, mimo że przez ostatnie 20 lat żyłam sama. Na początku było ciężko. Czułam się zagubiona i samotna. Ale moje dzieci były ogromnym wsparciem; często mnie odwiedzały ze swoimi rodzinami, dzieląc się ze mną swoim życiem. Podczas tych wizyt czas zdawał się mijać błyskawicznie.
