Anna i Grzegorz są małżeństwem od trzech dekad, ale Anna nigdy go naprawdę nie kochała. Wyszła za mąż bez większego zastanowienia, wierząc, że w końcu znajdzie kogoś, kogo pokocha, a potem opuści Grzegorza. Jednak życie miało inne plany i nigdy nie spotkała tej wyjątkowej osoby. Teraz reflektuje nad latami cichego cierpienia i wyborami, które ją tu doprowadziły.
Mam na imię Natalia i mam 35 lat. Od trzech lat jestem żoną Ryszarda. Jest moim drugim mężem. Mój pierwszy mąż był moją miłością z czasów studiów: piękna historia, która zakończyła się zdradą i nieporozumieniem. Z tego małżeństwa mam córkę, Izabelę, która urodziła się w 2014 roku. W tym samym roku się rozstaliśmy.
Byłem w szoku i myślałem, że to okrutny żart. Zawsze wierzyłem, że mamy silną, zżytą rodzinę. Myślałem, że mój ojciec nas zdradził. Ale potem odkryłem prawdziwy powód jego odejścia.
W poruszającym odkryciu, Kaja dowiedziała się, że jej narzeczony, Albert, miał romans z jej najlepszą przyjaciółką, Alicją. Lata później, gdy Kaja planowała ślub z nową miłością, Alicja zaskakująco poprosiła o możliwość bycia jej świadkową. Z rodziną i przyjaciółmi namawiającymi do wybaczenia, Kaja szukała rady, jak poradzić sobie z tą skomplikowaną sytuacją.
Mam przyjaciółkę o imieniu Anna. Ma 40 lat. Zawsze mówiła, że starszym ludziom należy się szacunek. Ciągle krytykowała tych, którzy narzekali na swoich starszych krewnych, nazywając ich okrutnymi. „Czego potrzebują starsi ludzie? Zrób im owsiankę, podaj ją z uśmiechem – to wszystko!” Ale los ukarał ją za te słowa. Pewnego dnia poprosiłam Annę, aby zaopiekowała się swoim dziadkiem.
Nazywam się Marek. Moja żona, Anna, i ja byliśmy razem przez 30 lat. Zawsze zapewniałem rodzinie byt, podczas gdy Anna zajmowała się domem. Nigdy nie chciałem, żeby pracowała; cieszyłem się, że jest w domu. Ale potem zacząłem się nią męczyć. Żyliśmy w harmonii i szanowaliśmy się nawzajem, ale miłość zgasła. Myślałem, że to normalne. To było
Miałam dobrą rodzinę, wychowałam córkę z miłością i troską, wspierałam jej edukację. Zdobyła świetną pracę dzięki znajomościom i w końcu wyszła za mąż. Teraz czuję, że już nie jestem potrzebna.
Niektórzy ludzie mają talent do pojawiania się bez zaproszenia i psucia twoich planów. Oto moja historia o radzeniu sobie z krewnymi, którzy nigdy nie pytali, zanim wpadli.
Mam dwoje wnuków: 9 i 6 lat. Szczerze mówiąc, nie przepadam za opieką nad nimi, a ich rodzice radzą sobie doskonale sami. Wychowałam mojego syna sama, więc jestem wyczerpana ciągłymi obowiązkami. W młodości nie byłam szczególnie atrakcyjna, więc związałam się z pierwszym mężczyzną, który okazał mi zainteresowanie i zaszłam w ciążę. Czasy były wtedy inne. On oczywiście zniknął
Mam pięcioro dzieci: dwie córki i trzech synów. To było około 30 lat temu, kiedy byli jeszcze mali. Teraz są dorośli i zakładają własne rodziny. Moje relacje z córkami są napięte, a synowie są zdystansowani.
Byłam zafascynowana nim; był przystojny, inteligentny i miał świetne poczucie humoru. Wszystko w nim mnie fascynowało! Mogłam słuchać godzinami, jak dzielił się ciekawostkami o świecie.
Co miesiąc wydaję znaczną sumę na opiekę pozaszkolną, ponieważ moja matka odmawia pomocy przy moich dzieciach. Ale to jej wybór. Jednak po narodzinach dzieci, sytuacja przybrała niespodziewany obrót.
