Lea podzieliła się z nami swoją historią, która została opublikowana za jej zgodą. „Bartek i ja byliśmy razem przez ponad dwa lata, ale on ciągle odkładał rozmowy o zaangażowaniu. Pewnego dnia nie wytrzymałam i powiedziałam mu, że marzę o ślubie z nim. Miałam wtedy dwadzieścia dwa lata, a moja młodsza siostra, Ela, właśnie się zaręczyła…”
I wymyśliła argumenty, że pomoże przy dzieciach, a ja będę mógł wrócić do pracy. Mimo że przez lata nie interesowała się pomocą.
Nie widziałyśmy się od dłuższego czasu, ponieważ musiałam wyjechać do innego miasta w sprawach służbowych. W momencie, gdy zobaczyłam Zofię, od razu zauważyłam, że jest zmęczona i wyczerpana. Kiedy zapytałam ją, co się dzieje, otworzyła się i opowiedziała o swoich trudnościach.
Siedziałyśmy i płakałyśmy. Zostałyśmy porzucone. Zarówno moja córka, jak i ja. W ciągu dwóch dni. Jej chłopak ją zostawił, a mój mąż mnie. To tchórze. Nawet nie mieli odwagi powiedzieć tego prosto w twarz. Julia dostała wiadomość na mediach społecznościowych. Ja dostałam SMS-a. SMS-a! Po 20 latach małżeństwa. Żałosny SMS. Nawet nie zasłużyłam na rozmowę. Mój mąż odszedł dwie godziny temu.
Tak, Marek i ja pobraliśmy się młodo, jeszcze na studiach, kochaliśmy się i wszystko to. Jego matka była stanowczo przeciwna, a kiedy zdała sobie sprawę
Mój mąż ma młodszą siostrę, Zosię. Jest miłą kobietą i wyglądają prawie identycznie. Nie uważam, że jest złą osobą, ale z mojego punktu widzenia była źle wychowana. W wieku 30 lat najwyższy czas zachowywać się jak dorosły. Jednak Zosia wydaje się tego nie chcieć. W rzeczywistości po
Kamil był przystojnym, wysportowanym mężczyzną. Wysoki, zadbany i popularny wśród wielu ludzi. Staram się pamiętać go w ten sposób, aby ułatwić sobie życie. Bo teraz zmienił się nie do poznania. Pewnego dnia mył samochód na podjeździe i dostał udar. Cudem został uratowany. Ale stał się niepełnosprawny. Moje życie wywróciło się do góry nogami.
Soboty w naszej rodzinie są poświęcone na spędzanie czasu dzieci z babcią. To nasza rutyna od ponad roku. Nawet po narodzinach naszego drugiego dziecka, moja teściowa wykazywała niewielkie zainteresowanie wnukami. Odwiedzała nas raz w miesiącu, przynosiła prezenty, spędzała z nimi godzinę lub dwie, a potem wychodziła. Naturalnie, moje córki ledwo ją rozpoznawały. Moja najstarsza córka, gdy
Nadal nie mogę się uspokoić. Tydzień temu musiałam wyrzucić syna z domu. Szczerze mówiąc, nie żałuję swoich działań. Sam się o to prosił, razem ze swoją żoną. Wróciłam z pracy do domu i zastałam nieproszonych gości. Zawsze cieszyłam się, gdy syn mnie odwiedzał, ale sześć miesięcy temu wydarzyło się coś, czego na pewno się nie spodziewałam.
Jadłam mdłe jedzenie, nosiłam używane ubrania, nigdy nie byłam w parkach rozrywki i nigdy nie mieliśmy wakacji nad morzem. Nawet nie dostałam roweru. Biedna ja. Cóż, nie narzekam.
Dorastając, często kłóciłam się z siostrą. Jest ode mnie młodsza o trzy lata, a nasi rodzice prawie zawsze stawali po jej stronie, zwłaszcza Mama. W szkole było trochę łatwiej: brak rodziców, a inne dzieci rozumiały mnie i często krytykowały Wiktorię za jej arogancję i zarozumiałość. Nie było dnia, żeby nie drwiła z mojego wyglądu.
Milczałam przed moim mężem, Krzysztofem, myśląc, że to zachowa spokój. Nie wiedziałam, że moja matka wtrącała się za moimi plecami, powodując rozłam, który może nigdy się nie zagoić.
